Par. 22 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie /Dz.U. 1995 nr 8 poz. 38/ nie daje wojewodzie absolutnej swobody w indywidualnym kwalifikowaniu wykształcenia uzyskanego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, którego kierunek lub zawód techniczny określony był w sposób odbiegający od przyjętego w rozporządzeniu, to jednak ustawodawca pozostawił wymienione rozstrzygnięcie uznaniowe organowi wojewódzkiemu. Zakwestionowanie, zatem oceny wojewody przez organ nadzoru /GINB/ wymagałoby każdorazowego wykazania, że w sposób rażący przekroczone zostały przez organ granice uznania. Niewystarczające w tym zakresie jest wskazanie przepisów prawa, które według organu nadzoru zostały naruszone i to w sposób kwalifikowany.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Witolda D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 21 września 1999 r. (...) w przedmiocie nadania uprawnień budowlanych - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 22 października 1998 r., na podstawie art. 157 par. 1, art. 158 par. 1 w związku z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa stwierdził nieważność decyzji Wojewody B. z dnia 16 lipca 1997 r. o nadaniu Witoldowi D. uprawnień budowlanych do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności instalacyjnej sanitarnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń: wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, wentylacyjnych i gazowych.
W uzasadnieniu decyzji organ nadzoru wywiódł, iż decyzja Wojewody Białostockiego została wydana z rażącym naruszeniem prawa - art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane i par. 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. W ocenie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego Witold D. nie uzyskał wykształcenia, które umożliwiałoby nadanie mu uprawnień budowlanych w zakresie ujętym w decyzji Wojewody B. Z akt sprawy wynika bowiem, że ukończył on studia wyższe magisterskie dzienne na Wydziale Melioracji Wodnych Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w W., uzyskując tytuł magistra inżyniera melioracji wodnej. Wykształcenie to nie zostało ujęte w załączniku do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie jako wykształcenie kierunkowe lub odpowiednie dla specjalności budowlanej, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.
Indywidualna ocena wykształcenia uzyskanego przez Witolda D., przeprowadzona na podstawie analizy programu studiów na Wydziale Melioracji Wodnych Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w W. oraz opracowanego przez Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki programu studiów na kierunku melioracje wodne Akademii Rolniczych pozwala na stwierdzenie, że obejmowało ono wprawdzie przedmioty z zakresu wodociągów i kanalizacji, w tym ujęcia wody, uzdatnianie wody, zaopatrzenie w wodę, a także odprowadzanie wód ściekowych i deszczowych, ale nie zawierało w ogóle problematyki wentylacji i klimatyzacji, jak również sieci, instalacji i urządzeń cieplnych i gazowych. Organ nadzoru podkreślił przy tym, że par. 22 powołanego wyżej rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1994 r. odnosi się jedynie do wykształcenia nie figurującego w aktualnym wykazie kierunków wykształcenia, z uwagi np. na zmianę nazwy kierunku - co nie miało miejsca w rozpatrywanym przypadku.
Witold D. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy podnosząc, że decyzja o nadaniu mu uprawnień budowlanych nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa, a uchybienia w postępowaniu mogły najwyżej stanowić podstawę do wznowienia postępowania. Składający wniosek był zdania, że w jego wypadku Wojewoda (...) był uprawniony do zakwalifikowania jego wykształcenia jako odpowiedniego do uzyskania uprawnień budowlanych.