Skarga Zofii M., Andrzeja M., Henryka M. i Marii T. na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w M. M., a także
Tezy

1. Zawarte w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ sformułowanie nieruchomość (...) podlega zwrotowi" oznacza, że nieruchomość nie wykorzystana na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu nie może od dnia złożenia wniosku o jej zwrot być użyta zarówno przez inwestora, na którego potrzeby została wywłaszczona, jak i przez organy administracji sprzecznie z wolą poprzedniego właściciela /art. 47 ust. 4 tej ustawy/.

2. Poprzedni właściciel nieruchomości wywłaszczonej ma interes prawny we wszczęciu postępowania administracyjnego o rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego, ustanowionego na gruncie, którego własność utracił w wyniku wywłaszczenia, i tym samym przymiot strony w rozumieniu art. 28 Kpa. W razie zaś wszczęcia takiego postępowania zachodzą podstawy do zawieszenia z mocy art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa postępowania o zwrot wywłaszczonej nieruchomości.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Zofii M., Andrzeja M., Henryka M. i Marii T. na decyzję Wojewody (...) z dnia 29 października 1992 r. w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w M. M., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody na rzecz skarżącego Andrzeja M. pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 29 października 1992 r. nr G. III. 7221-2/88/92 Wojewoda (...) utrzymał w mocy zakwestionowaną odwołaniem Zofii M., Andrzeja M., Henryka M. i Marii T. decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w M. M. z dnia 16 września 1992 r., odmawiającą zwrotu na rzecz byłych właścicieli nieruchomości położonej w M. M. przy ul. W. W uzasadnieniu decyzji ostatecznej zostało stwierdzone, że umową sprzedaży z dnia 27 maja 1981 r. nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów jako działki nr 899/1, 899/2 i 446 o powierzchni 1.905 m2 została zbyta na rzecz Państwa z przeznaczeniem pod budowę osiedla mieszkaniowego, zgodnie z decyzją Wojewody (...) z dnia 12 grudnia 1979 r., zatwierdzającą plan realizacyjny zagospodarowania terenu. Część nieruchomości /działka nr 899/1/ została wykorzystana zgodnie z tym planem pod zabudowę budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym z urządzeniami podziemnymi niezbędnymi do funkcjonowania osiedla oraz pod chodniki. Na pozostałej jej części, przewidzianej pod budowę pawilonu handlowego i pod zieleń, na której do chwili obecnej urządzono chodniki oraz tereny zieleni, ustalona została decyzją nr 25/92 Burmistrza Miasta z dnia 13 maja 1992 r. lokalizacja wielorodzinnego budynku mieszkalnego z usługami i handlem na parterze jako IV zadanie budowy osiedla. Z ustaleń tych, zdaniem organu odwoławczego, wynika, że cel, na który nastąpiło nabycie nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, został zrealizowany na części terenu. Na pozostałej części realizacja budowy osiedla nie została jeszcze zakończona. Decyzja lokalizacyjna nr 25/92, konkretyzująca zadania planowe na tym osiedlu w postaci budowy budynku mieszkalno-usługowego, nie jest zmianą celu wywłaszczenia. Jest kontynuacją realizacji budowy tego samego osiedla przez tego samego użytkownika wieczystego, jakim jest Spółdzielnia Mieszkaniowa "P." w M. M. Powoduje to brak przesłanek do zwrotu nieruchomości w trybie art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na tę decyzję Zofia M., Andrzej M., Henryk M. i Maria T. domagali się uchylenia decyzji organów obu instancji. Skarżący zarzucili, że część nieruchomości, która dotychczas pozostaje nie zabudowana i której zwrotu domagają się, była wywłaszczona z przeznaczeniem pod zieleń oraz mały pawilon handlowy. Takie przeznaczenie przewidywał plan realizacyjny zagospodarowania terenu, zatwierdzony decyzją Wojewody z dnia 12 grudnia 1979 r. Decyzja ta została wymieniona w umowie nabycia nieruchomości w trybie przepisów o wywłaszczeniu. Integralną częścią tej decyzji był wymieniony wyżej plan realizacyjny, który jednoznacznie określał cele, na jakie nieruchomość ma być wywłaszczona. Po 12 latach Burmistrz Miasta wydał nową decyzję lokalizacyjną, według której ta część nieruchomości została przeznaczona pod budynek wielorodzinny z usługami. Nastąpiła zatem zmiana przeznaczenia nieruchomości, (...) Wynika z tego wniosek, że ta część nieruchomości jest zbędna na cele wymienione w umowie.

Strona 1/3