1. Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu należy do tych decyzji, do których stosuje się art. 155 Kpa.
2. Przepis art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, nie może być interpretowany w sposób wyłączający z postępowania jako strony właścicieli /użytkowników wieczystych/ nieruchomości objętej wnioskiem oraz nieruchomości sąsiadujących z tą, której dotyczy wniosek o wydanie decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Niewątpliwie bowiem zarówno właściciel /użytkownik wieczysty/ działki, co do której inny podmiot wystąpił o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a także właściciele /użytkownicy wieczyści/ działek sąsiednich, mają w rozumieniu art. 28 Kpa interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy ze względu na ich prawa wynikające z przepisów prawa materialnego /Kodeksu cywilnego/.
Wojewódzki Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ewy i Henryka małżonków B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 18 marca 2002 r. (...) w przedmiocie zmiany decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, (...).
Decyzją z dnia 20 grudnia 2001 r. (...) Burmistrz Gminy W.-W., działając na wniosek inwestora - Bogdana R., orzekł na podstawie art. 155 Kpa o zmianie własnej decyzji z dnia 4 stycznia 2001 r. (...) o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu działek nr 19 i nr 20 położonych w obrębie 3-12-52 przy ul. A. pod inwestycję polegającą na budowie budynku mieszkalnego, jednorodzinnego, wolnostojącego z pracownią plastyczną i szamba w ten sposób, że wykreślił z tej decyzji warunek, iż "powierzchnia zabudowy kubaturowej działek nie może przekraczać 15 procent powierzchni działki a powierzchnia zainwestowania nie może przekraczać 25 procent powierzchni działek."
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. relacjonując w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji treść odwołania wniesionego przez skarżących od decyzji organu I instancji wskazało, iż zarzucają oni, że "w decyzji 7/2001 w punkcie 3.4 wskazano, iż inwestycja na działce 19 posiadającej użytek gruntu LzV wymaga uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów rolnych z produkcji rolnej, natomiast w uzasadnieniu decyzji (...) stwierdzono, że postępowanie w tej sprawie zostało umorzone decyzją (...), na którą Burmistrz powołał się w decyzji 7/2001. Nie jest jasne dlaczego działka nr 19 zmieniła swój użytek gruntowy z LsV na LzV, a zatem jej status nie jest jasno określony. Decyzja (...) jest w sprzeczności z decyzją (...) Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego nakazującą właścicielowi działek nr 19, 20 i 21 dokonanie rozbiórki obiektu budowlanego, postawionego bez wymaganego zezwolenia. Przepisy wprowadzają ograniczenia zabudowy na całym obszarze MUL-39 nie tylko w stosunku do poszczególnych działek. Zgoda na zabudowa jednej działki niezgodnie z obowiązującymi ograniczeniami spowoduje utratę charakteru całego obszaru i naruszy interes społeczny wymieniony także w art. 155 Kpa."
W piśmie skierowanym do organu odwoławczego inwestor - Bogdan R. poinformował, że procedura wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania na jego wniosek "trwa już 3 lata i z ostrożności wnosi o rozważenie wydania nowej decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu."
W dalszej części uzasadnienia zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. przedstawiło "wyjaśnienie charakteru decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ukształtowanego ustawą" o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r. i bardzo obszernie wywodząc wypowiedziało się za tym, iż decyzja ta stanowi rodzaj promesy wydawanej na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego, zaś zamierzenie inwestycyjne ma być zgodne z tym planem, jak też o wynikających z omawianej decyzji uprawnieniach.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. podkreśliło też, że w trybie art. 155 Kpa może być zmieniona każda decyzja ostateczna, za zgodą strony, jeżeli nie zawiera wad kwalifikowanych, to jest wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa i art. 145 par. 1 Kpa. Przedmiotem postępowania prowadzonego w tym trybie "nie jest merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, lecz jedynie weryfikacja wydanej już decyzji z punktu widzenia słusznego interesu, strony lub interesu społecznego. Nie bada się zatem w tym trybie przesłanek zgodności lub sprzeczności z prawem decyzji ostatecznej ale uwzględnia się słuszny interes strony lub interes społeczny jeżeli nie sprzeciwiają się temu przepisy szczególne."