Skarga Józefa M. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o zatwierdzeniu planu realizacyjnego i pozwoleniu na budowę linii energetycznej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

Wykonanie inwestycji na podstawie decyzji zawierającej pozwolenie na budowę nie przesądza jeszcze o bezprzedmiotowości postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności tej decyzji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Józefa M. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 10 stycznia 1994 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o zatwierdzeniu planu realizacyjnego i pozwoleniu na budowę linii energetycznej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa na rzecz Józefa M. sto sześćdziesiąt złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 10 stycznia 1994 r. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 28 listopada 1986 r. zatwierdzającej plan realizacyjny i z dnia 8 kwietnia 1987 r. udzielającej pozwolenia na budowę linii energetycznej 110 kV relacji M.-K. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że dnia 28 października 1993 r. pełnomocnik Józefa M. wystąpił z żądaniem stwierdzenia nieważności powyższych decyzji, podając, że zostały one wydane z naruszeniem ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy M. W planie zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym dnia 30 listopada 1981 r., inwestycja była podana w formie ideogramu, a uściślenie jej przebiegu nastąpiło na etapie zatwierdzenia planu realizacyjnego, po przeprowadzeniu niezbędnych konsultacji. Budowa linii została zakończona w 1989 r. i wprowadzona jako istniejąca do zaktualizowanego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą z dnia 28 czerwca 1989 r. Józef M. nie odwoływał się od kwestionowanych obecnie decyzji. Wobec wykonania projektowanej inwestycji prowadzenie postępowania mającego na celu wzruszenie decyzji z dnia 28 listopada 1986 r. i z dnia 8 kwietnia 1987 r. stało się bezprzedmiotowe.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego pełnomocnik Józefa M. zarzuca Ministrowi rażące naruszenie przepisów postępowania, gdyż uzasadnienie decyzji nie wskazuje przepisu dającego podstawę do stwierdzenia bezprzedmiotowości postępowania. Nie ma przepisu pozwalającego na odmowę wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z powodu jej wykonania. Przepisy precyzują sposób postępowania w przypadku wywołania decyzją administracyjną nieodwracalnych skutków prawnych.

W odpowiedzi na skargę potwierdzono stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Według akceptowanego przez orzecznictwo NSA poglądu doktryny /Adamiak Barbara, Borkowski Janusz: Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 1992, str. 235/ odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji następuje wtedy, gdy żądanie zostało wniesione przez podmiot nie będący stroną w sprawie albo gdy wniosła je strona nie mająca zdolności do czynności prawnych, a w przekonaniu organu nie ma podstaw do wszczęcia postępowania z urzędu. Jak dalej z tego poglądu wynika, porównanie treści art. 157 par. 1 i 3 Kpa wskazuje, że organ nie może odmówić wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności z powodu braku podstaw do tego stwierdzenia. Może natomiast wykazać brak podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji określonych w art. 156 par. 1 Kpa, ale dopiero po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego i w decyzji odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji.

Strona 1/2
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)