Skarga A. W. J. na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na budowę ogrodzenia nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w E., a także
Tezy

1. Ogrodzenie nieruchomości przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego na cele rolnicze nie może być interpretowane jako naruszenie obowiązku planowej zabudowy terenu.

2. Odmowa wyrażenia zgody na budowę ogrodzenia na nieruchomości /działce/ z powołaniem się na rolnicze przeznaczenie jej w planie zagospodarowania przestrzennego jest naruszeniem praw podmiotowych właściciela nieruchomości /działki/ do korzystania z gruntu zgodnie z własnymi potrzebami i zamierzeniami.

3. Uzależnienie udzielenia pozwolenia na wykonanie ogrodzenia od ustalenia zasad zagospodarowania przewidzianej do ogrodzenia nieruchomości nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa.

4. Nietypowość rozwiązań architektonicznych nie jest równoznaczna z brakiem harmonii z otoczeniem lub obniżeniem estetyki otoczenia, o której mowa w art. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi A. W. J. na decyzję Wojewody (...) z dnia 12 października 1992 r. w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na budowę ogrodzenia nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w E., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/3

Kierownik Urzędu Rejonowego w E. decyzją z dnia 12 sierpnia 1992 r., wydaną z powołaniem się na art. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, odmówił A. W. J. udzielenia pozwolenia na budowę ogrodzenia działki nr 130/2 od strony drogi we wsi B., gmina E. Z uzasadnienia decyzji wynika, że w planie zagospodarowania przestrzennego gminy E. z 1986 r., ze zmianami dokonanymi uchwałą Rady Gminy E. z dnia 19 grudnia 1991 r., teren działki nr 130/2 stanowi użytek rolny nie przewidziany do zabudowy. Z dalszych wywodów uzasadnienia wynika, że forma ogrodzenia tego użytku rolnego od strony drogi, w postaci muru o wysokości 2,39 m z bramą krytą dachem o wysokości 5,85 m, w miejscu nie przewidzianym pod siedlisko, nie harmonizuje z otoczeniem i nie uwzględnia walorów krajobrazowych terenu z pobliskim lasem i rzeką otoczoną zielenią. Zdaniem organu orzekającego, budowa tego ogrodzenia znalazłaby się w sprzeczności z art. 4 prawa budowlanego.

A. W. J. odwołał się od tej decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w E., ale Wojewoda (...) nie uwzględnił odwołania i decyzją GP.III-G7351/59/92 z dnia 12 października 1992 r. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w E. z dnia 12 sierpnia 1992 r. Uzasadniając swoją decyzję, organ odwoławczy stwierdził, że działka nr 130/2 we wsi B. w planie zagospodarowania przestrzennego została przeznaczona do użytkowania rolniczego. Ponieważ nie podlega ona ograniczeniom wynikającym z rozporządzenia nr 6/91 Wojewody (...) dnia 2 maja 1991 r. w sprawie zasad gospodarki przestrzennej na obszarze chronionego krajobrazu i wokół jezior województwa (...) /Dz. Urz. Woj. ... Nr 17 poz. 167/, jej właściciel ma prawo wzniesienia odpowiedniego zaplecza produkcyjnego potrzebnego do prowadzenia przeszło 4-hektarowego gospodarstwa rolnego. Urząd Rejonowy w E. mylnie więc poinformował stronę o całkowitej niemożliwości budowy na tej działce. Stanowisko to jednak, zdaniem organu odwoławczego, nie ma wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy ogrodzenia działki nr 130/2. Problemu ogrodzenia i bramy przejazdowej na tej działce nie można rozpatrywać w oderwaniu od przyszłego jej zagospodarowania. Organ wyraził pogląd, że znajdujący się w aktach sprawy szkic sytuacyjny działki z zaprojektowanym budynkiem i opinią Urzędu Gminy E. z dnia 30 lipca 1992 r. nie wskazują, aby zamiarem strony była realizacja siedliska rolniczego, a więc zamierzenia zgodnego z planem zagospodarowania przestrzennego. Bez sprecyzowania zatem charakteru przyszłej zabudowy i przesądzenia możliwości jej wzniesienia na tym terenie nie jest możliwe prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy ogrodzenia i usytuowania bramy przejazdowej.

Organ odwoławczy zauważył, że po wizji lokalnej we wsi B. podziela pogląd Urzędu Rejonowego w E. o udziwnionej formie bramy oraz przesadzonej skali ogrodzenia. Ponadto projektowane ogrodzenie koliduje z kablową linią elektromagnetyczną 15 kV między N.W. a E.

A. W. J. zaskarżył decyzję Wojewody (...) z dnia 12 października 1992 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, widząc w niej sprzeczności i niekonsekwencje. Sprzeczności te skarżący dostrzega zwłaszcza w utrzymaniu decyzji organu I instancji w mocy mimo stwierdzenia, że została ona wydana z uchybieniem. Skarżący podnosi, że występuje nielogiczność w decyzji, wynikająca z przyznania, że organ I instancji wyraził mylny pogląd o całkowitej niemożliwości budowy na działce, z jednoczesnym uznaniem, że nie miało to merytorycznego wpływu na rozstrzygnięcie sprawy budowy ogrodzenia działki. Skarżący nie zgadza się także ze stwierdzeniem, że problemu ogrodzenia i wzniesienia bramy przejazdowej nie można rozpatrywać w oderwaniu od przyszłego zagospodarowania działki. Oświadcza, że obecnie chce wybudować ogrodzenie siedliskowe, natomiast nie jest w stanie przewidzieć, jak będzie wyglądać posiadłość w końcowym kształcie; ma na to wpływ wiele czynników. Niezrozumiałe, a nawet obraźliwe jest stwierdzenie organu odwoławczego, że szkic sytuacyjny nie wskazuje, aby zamiarem inwestora była realizacja siedliska rolniczego. Powstaje pytanie, jak - zdaniem organu orzekającego - ma wyglądać zabudowa rolnicza. Dziwić też muszą sformułowania "udziwniona forma" lub "przesadzona skala", użyte w odniesieniu do projektowanego ogrodzenia i bramy przejazdowej.

Strona 1/3