skargę Okręgowej Rady Adwokackiej w O. na decyzję Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wyrażenia zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie.
Tezy

Minister Sprawiedliwości nie jest związany planem rozmieszczenia adwokatów w sprawach dotyczących wykonywania przez adwokata zawodu indywidualnie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Okręgowej Rady Adwokackiej w O. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 1989 r. w przedmiocie wyrażenia zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie.

Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Adwokat Wojciech S. zwrócił się z pismem z dnia 15 listopada 1988 r. do Okręgowej Rady Adwokackiej w O. o wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości w sprawie wyrażenia zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie w B. W uzasadnieniu podał, że pomimo wpisania go na listę adwokatów i wyznaczenia siedziby w B. nie może wykonywać zawodu adwokata, albowiem jego wniosek z dnia 30 października 1987 r. o przyjęcie do Zespołu Adwokackiego w B. został załatwiony odmownie z powołaniem się na plan rozmieszczenia adwokatów i trudne warunki lokalowe zespołu. Podał także, iż specjalizuje się w sprawach dotyczących działalności gospodarczej regulowanej przepisami kodeksu handlowego, przepisami o tworzeniu i działalności spółek, przepisami dotyczącymi działalności rzemieślniczej, a także w zagadnieniach podatków w związku z taką działalnością. Zapotrzebowanie na obsługę prawną w powyższym zakresie ocenił jako znaczne.

Okręgowa Rada Adwokacka w O. uchwałą z dnia 29 listopada 1988 r. pozostawiła wniosek Wojciecha S. bez uwzględnienia, podając w uzasadnieniu, że liczba etatów ustalona dla tamtejszej Izby Adwokackiej w ramach planu rozmieszczenia adwokatów zapewnia zaspokojenie potrzeb społecznych na pomoc prawną we wszystkich dziedzinach.

Decyzją z dnia 22 czerwca 1989 nr BOP.II.A.810/1/98 Minister Sprawiedliwości, działając na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/, uwzględnił wniosek adwokata Wojciecha S. i wyraził zgodę na wykonywanie przez niego zawodu adwokata indywidualnie do dnia 30 czerwca 2023 r. W uzasadnieniu decyzji podał, że w sprawie zachodzi uzasadniony przypadek w rozumieniu art. 4 ust. 3 tej ustawy. Wojciech S. był prokuratorem i legitymował się tak zwanym wpisem obligatoryjnym na listę adwokatów, a w związku z tym uchwalony przez Naczelną Radę Adwokacką plan rozmieszczenia adwokatów go nie dotyczy.

Wymieniony bezskutecznie starał się o przyjęcie w poczet członków Zespołu Adwokackiego w B. Podkreślono, że wpisując Wojciecha S. na listę aplikantów adwokackich w 1982 r., a następnie w 1984 r. i 1987 na listę adwokatów, Okręgowa Rada Adwokacka w O. musiała zdawać sobie sprawę, że będzie on pragnął czynnie wykonywać zawód adwokata.

Na powyższą decyzję skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Okręgowa Rada Adwokacka w O. Zarzuciła ona Ministrowi naruszenie art. 4 ust. 3 i art. 40 pkt 4 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze oraz mające wpływ na wynik sprawy naruszenie art. 61 par. 1, art. 77 par. 1 i art. 107 par. 3 Kpa. Skarżąca wywiodła, że jej uchwała w przedmiocie pozostawienia wniosku Wojciecha S. z dnia 15 listopada 1988 r. bez rozpoznania nie ma charakteru opinii, lecz charakter stanowczy, a ponadto wyraziła pogląd, że określenie "wniosek", użyte w art. 4 ust. 3 p.o.a., należy interpretować zgodnie z art. 61 par. 1 Kpa jako żądanie wszczęcia postępowania administracyjnego, nie zaś jako opinię w sprawie wszczętej przez inny podmiot. Podkreśliła, że wpisanie na listę adwokatów w trybie tak zwanego wpisu obligatoryjnego nie uzasadnia pominięcia adwokata w planie rozmieszczenia, który ma charakter wiążący dla Okręgowej Rady Adwokackiej. Wskazała ponadto, że plan rozmieszczenia jest ustalany z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb w zakresie odpłatnej pomocy prawnej dla ludności.

Strona 1/2
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)