1. Ochrona interesów osób trzecich w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu może nastąpić tylko w takim zakresie, w jakim sprawa nie jest objęta regulacjami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, a więc w granicach określonych ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego lub przepisami szczególnymi w razie braku takiego planu.
2. Określenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wynikających z przepisów szczególnych oznacza w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu obowiązek wskazania ograniczeń inwestora i nie może być utożsamiane z prawem do rozstrzygania o prawach i obowiązkach potencjalnego inwestora na podstawie tych przepisów.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Sławomira N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) z dnia 9 sierpnia 1996 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, a także na podstawie art. 55 ust. 1 tej ustawy zasądził od Samorządowego Kolegium w (...) na rzecz Sławomira N. dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 21 czerwca 1996 r. Wójt Gminy H., działając na wniosek Ewy i Sławomira N. i powołując się na ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy, ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji w postaci budynku gospodarczego na działce oznaczonej jako nr ewid. 417/2, położonej w H. przy ul. M. W załączniku do tej decyzji organ oznaczył lokalizację przedmiotowej inwestycji z ograniczeniami wynikającymi z przepisów szczególnych /warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki/.
Oznaczenie lokalizacji inwestycji stało się powodem wniesienia odwołania przez wnioskodawców, którzy zarzucili organowi nieuzasadnioną ingerencję w ich prawo decydowania o miejscu i rozmiarze inwestycji.
Decyzją z dnia 9 sierpnia 1996 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...) utrzymało zaskarżona decyzję w mocy, podzielając argumenty organu pierwszej instancji i powołując się na chronione zaskarżoną decyzją interesy osób trzecich.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniósł Sławomir N. z żądaniem jej uchylenia w celu umożliwienia ustalenia takich warunków zamierzonej inwestycji, aby jej wzniesienie było możliwe nie wszerz, ale wzdłuż działki, tym bardziej że właściciele dwóch działek sąsiednich wyrazili na to zgodę, a zarządca trzeciej działki sąsiedniej - Gmina, uwzględniając stopień zaniedbania działki, powinna również wyrazić na to zgodę i ustalić warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzonej inwestycji stosownie do żądań inwestora; powstałyby dzięki temu warunki dla jego naturalnego odgrodzenia się od "bałaganu" na tej działce.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi z uzasadnieniem jak w zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona. Stosownie do art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ celem decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu jest przesądzenie, czy zamierzona inwestycja jest zgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w razie jego braku - z przepisami szczególnymi. Co więcej, stosownie do wyrażonej expressis verbis woli ustawodawcy /art. 43 ustawy/ nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli zamierzona inwestycja nie jest sprzeczna z ustaleniami planu, a w wypadku jego braku - z przepisami szczególnymi. To zaś oznacza, że orzekający w sprawie organ administracji publicznej jest związany wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzonej inwestycji i nie może tego wniosku interpretować zwężająco. Przeciwnie, na tym etapie starań o realizację zamierzenia inwestycyjnego organ jest zobowiązany maksymalnie szeroko określić możliwości inwestowania, oczywiście uwzględniając warunki wynikające z planu miejscowego i przepisów szczególnych oraz wymagania wynikające z ochrony interesów osób trzecich.