Nie może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/ brak stanowiska organu do spraw ochrony zabytków występujący w dacie wydania tej decyzji w sytuacji, gdy pozytywne stanowisko tego organu zostało uzyskane przez inwestora po wydaniu pozwolenia na budowę.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ireny i Bernarda C. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20 lutego 2002 r. (...) w przedmiocie pozwolenie na budowę - uchyla decyzję I i II instancji.
W rozpatrywanej przez Naczelny Sąd Administracyjny sprawie wystąpił następujący stan faktyczny:
Centralny organ administracji publicznej stwierdził nieważność decyzji organu wojewódzkiego oraz poprzedzającej ją decyzji właściwego w sprawie organu gminy zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Spółdzielni Mieszkaniowej pozwolenia na budowę IV kondygnacyjnego budynku mieszkalnego. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podano, iż jak wykazało postępowanie prowadzone w trybie nadzoru, pomimo obowiązku wynikającego z decyzji organu gminy ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla danej inwestycji, projekt budowlany "nie został uzgodniony ze Służbą Ochrony Zabytków". Pozytywną opinię organ ochrony zabytków wyraził jedynie w odniesieniu do projektu koncepcyjnego, przedstawionego do decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy w trybie art. 127 par. 3 Kpa wniosła Spółdzielnia Mieszkaniowa. Centralny organ administracji publicznej po rozpoznaniu tego wniosku utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję stwierdzając w uzasadnieniu, iż "Jakkolwiek inwestor przedstawił stosowne uzgodnienie, to jednak zostało ono uzyskane dopiero po dacie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę". Zgodnie natomiast z utrwalonym poglądem w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jak i doktryny, postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, jako nadzwyczajne postępowanie administracyjne, odnosi się do stanów faktycznych i prawnych z dnia wydania badanej decyzji. Fakt uzyskania uzgodnienia organu do spraw ochrony zabytków po dacie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę w ocenie organu orzekającego w niniejszej sprawie nie może wpłynąć na zmianę kwalifikacji naruszenia określonego jako rażące /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.
W dalszej części uzasadnienia zaskarżonej decyzji stwierdzono, iż "Stan będący rażącym naruszeniem prawa został w decyzji wskazany oraz jak wynika z przedstawionych dokumentów naprawiony, tzn. wykonano obowiązek polegający na konieczności uzyskania uzgodnienia projektu budowlanego ze Służbą Ochrony Zabytków". W kontekście zatem, uzyskania przez inwestora uzgodnienia konserwatorskiego, okoliczności dotyczące zatrzymania procesu budowy, powinny zostać w trybie art. 51 ust. 1a Prawa budowlanego podniesione przed właściwym organem, tj., przed Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego, bez konieczności uzyskiwania dodatkowej decyzji, o której mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego".
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję wniosły osoby będące właścicielami nieruchomości sąsiadującej z przedmiotową inwestycją podnosząc, iż wprawdzie zaskarżona decyzja ze względu na rozstrzygnięcie o stwierdzeniu nieważności kwestionowanej decyzji o pozwoleniu na budowę jest dla nich korzystania, jednakże wobec treści uzasadnienia uznają ją za szkodzącą ich interesom. Skarżący ze względu na usytuowanie budynku przez inwestora wzdłuż granicy ich działki obawiają się jej zacienienia oraz ograniczenia przewietrzania działki co pogorszy wegetację roślin. Do działki inwestora nie ma ponadto drogi pożarowej. W kolejnych pismach procesowych wnoszonych w sprawie skarżący kwestionują zaskarżoną decyzję w całości.