Zasadnicza wątpliwość wystąpiła natomiast co do możliwości stosowania postanowienia planu dopuszczającego na terenie intensywnej zabudowy mieszkaniowej, realizację inwestycji o charakterze usług i produkcji nieuciążliwej dla otoczenia, sąsiadujących z obiektami mieszkalnymi.
Czy zatem zastrzeżenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dotyczące dopuszczenia zabudowy usługowej i produkcyjnej nieuciążliwej dla otoczenia generalnie eliminuje możliwość lokalizowania na tym terenie wszelkich inwestycji, które zostały wymienione w cyt. rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. jako szczególnie szkodliwe dla środowiska i zdrowia ludzi lub mogące pogorszyć stan środowiska, czy też w razie zawarcia w ocenie oddziaływania inwestycji na środowisko wniosków, z których wynika, że oddziaływanie określonej inwestycji ograniczy się do zasięgu nieruchomości inwestora, to pomimo ujęcia inwestycji w ww. rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r., istnieje możliwość stwierdzenia, że inwestycja jest nieuciążliwa i w związku z tym uznania zlokalizowania jej na określonym terenie jako zgodnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Skład Naczelnego Sądu Administracyjnego orzekający w niniejszej sprawie opowiedział się zdecydowanie za takim poglądem, iż zawarcie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego postanowienia o dopuszczeniu do realizacji inwestycji nieuciążliwych dla otoczenia powoduje, że na terenie objętym takim postanowieniem nie mogą być lokalizowane inwestycje wymienione w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko /Dz.U. nr 52 poz. 284/.
Za takim stanowiskiem przemawiają w szczególności wyniki postępowania administracyjnego przeprowadzonego w niniejszej sprawie.
Wprawdzie ocena oddziaływania na środowisko, stanowiąca materiał dowodowy w sprawie wskazuje na to, iż oddziaływanie przedmiotowej inwestycji zostanie ograniczone do działki inwestora, to jednak już z treści postanowienia Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia 17 kwietnia 1996 r., przytoczonej w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wynika, np. iż istnieje poważne zagrożenie wiążące się z funkcjonowaniem stacji paliw dla obiektów mieszkalnych sąsiadujących z tą stacją paliwa, a zwłaszcza hałasem i emisją gazów węglowodorowych.
Ponadto uciążliwość każdego obiektu budowlanego powinna się w zasadzie zamykać w granicach nieruchomości inwestora, a w związku z tym stwierdzenie zawarte w ocenie oddziaływania na środowisko, że oddziaływanie przedmiotowej inwestycji ograniczy się do działki inwestora nie zmienia charakteru danej inwestycji jako uciążliwej dla środowiska.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku z mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 55 ust. 1 cyt. ustawy.