Przebudowa lokalu mieszkalnego wymaga pozwolenia budowlanego wówczas, gdy wymóg taki wynika z przepisów prawa budowlanego.
Decyzją z dnia 30 lipca 1971 r., wydaną przez Zastępcę Architekta W., udzielono Andrzejowi S. i Eugeniuszowi Z. pozwolenia na wykonanie robót budowlanych w lokalu nr 5 w domu przy Al. N. w W., co pozostawało w związku z podziałem tego lokalu na dwa odrębne lokale. (...) Według tej decyzji przebudowa lokalu polegała na wykonaniu ścianki działowej z siporeksu w pokoju o powierzchni 13,30 m. kw., co doprowadziło do wydzielenia części na kuchnię dla Andrzeja S. i pozostałej części na powiększenie powierzchni mieszkalnej dla Eugeniusza Ż., przy jednoczesnym wyburzeniu części ścianki działowej do jego pokoju.
W dniu 8 maja 1991 r. Andrzej S. wystąpił z wnioskiem do Wydziału Architektury o wyrażenie zgody na zmianę stanu faktycznego, jaki powstał w wyniku podziału pokoju pomiędzy dwóch najemców odrębnych lokali. Według wnioskodawcy przedzielenie pokoju ścianką działową z siporeksu, postawioną na podłodze nie zapewnia należytej izolacji, gdyż ścianka ta jest akustyczna. Postawiona ścianka nie rozdziela w sposób trwały dwóch odrębnych lokali. Obecny najemca lokalu nr 5 mieszka samotnie, a zatem istnieje możliwość ponownego podziału lokali przez przyznanie wnioskodawcy wydzielonej dla lokalu nr 5 części powierzchni mieszkalnej.
Decyzją z dnia 8 lipca 1991 r., wydaną przez Burmistrza W. na podstawie art. 21 ust. 3 i art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 38 poz. 229/ udzielono Andrzejowi S. pozwolenia na rozebranie ścianki działowej z siporeksu w dawnym pokoju o powierzchni 13,30 m. kw. i zamurowanie otworu drzwiowego wykonanego w lokalu nr 5. W uzasadnieniu swojej decyzji organ pierwszej instancji powołał się na pozytywną opinię Wydziału Architektury (...) co do celowości wyburzenia ścianki, powodującej sztuczny podział pomieszczenia.
Od powyższej decyzji odwołał się Jerzy N., najemca sąsiedniego lokalu nr 5. W odwołaniu podniósł, iż nie wyraża on zgody na wyburzenie ścianki działowej i przekazanie wnioskodawcom części pokoju, która w przeszłości została przydzielona byłemu najemcy lokalu na powiększenie powierzchni mieszkalnej. Wyraża natomiast zgodę na taką przebudowę lokali, która nie krzywdziłaby żadnej ze stron.
Wojewoda W. decyzją z dnia 2 października 1991 r. uchylił zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji i umorzył postępowanie przed tym organem. W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że zgodnie z treścią par. 44 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ nie jest wymagana zgoda na postawienie czy rozbiórkę ścianek działowych w lokalu mieszkalnym, lub na zamurowanie otworu drzwiowego. Sprawy natomiast dotyczące przydziału i podziału lokali mieszkalnych należą do właściwości organów do spraw lokalowych.
Na powyższą decyzję skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Andrzej S., zarzucając zaskarżonej decyzji sprzeczność z prawem. Skarżący w szczególności zarzuca, iż organ drugiej instancji błędnie przyjął, że przedmiotowa ścianka, której rozbiórka miała dotyczyć, nie jest ścianką działową. Służyła ona bowiem trwałemu rozdzieleniu dwu samodzielnych lokali mieszkalnych. W sytuacji, gdy ściana działowa w ramach dwu lokali nie odpowiada wymogom prawa budowlanego, to jej rozbiórka - zdaniem skargi - wymagała pozwolenia budowlanego. Ponadto skarżący podnosi, iż zaskarżona decyzja zapadła z obrazą przepisów art. 7, art. 8 i art. 12 Kpa.