Społeczny komitet budowy garaży, stosownie do art. 28 i art. 29 Kpa, nie może być stroną postępowania administracyjnego, nie może wystąpić z wnioskiem o pozwolenie na budowę oraz uzyskać takiego pozwolenia.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Barbary i Mirosława W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20 czerwca 1997 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę garaży - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji; (...).
Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję organu pierwszej instancji odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 21 lutego 1996 r. udzielającej pozwolenia na budowę garaży wieloboksowych na działce nr 308 przy ul. Sz. w P.-T.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano, że pozwolenie na budowę zostało wydane "osobom posiadającym prawo do dysponowania terenem", posiadającym ważną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, projekt techniczny i projekt zagospodarowania działki. Spełnione zostały wszystkie wymagania przewidziane ustawą Prawo budowlane i przepisami wykonawczymi do tej ustawy. Decyzja kwestionowana została wydana prawidłowo pod względem formalno-prawnym.
Podnoszony przez skarżących zarzut nie brania bez ich winy udziału w postępowaniu w przedmiocie pozwolenia na budowę stanowi przesłankę wznowienia postępowania a nie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.
W skardze na powyższą decyzję zarzuca się wydanie tej decyzji z naruszeniem prawa.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie.
Na rozprawie przed Sądem skarżący podniósł w uzupełnieniu skargi, że pozwolenie na budowę wydano dla Społecznego Komitetu Budowy Garaży a nie dla poszczególnych właścicieli działek i garaży.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja została wydana na żądanie strony skarżącej stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę garaży. Skarżący mają interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy jako właściciele nieruchomości sąsiadującej z terenem objętym decyzją kwestionowaną. Złożenie wniosku przez podmiot uprawniony rodzi po stronie organu właściwego do rozpoznania sprawy obowiązek szczegółowego wyjaśnienia, czy kwestionowana decyzja została wydana zgodnie z prawem, czy też zachodzi przynajmniej Jedna z przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji określonych w art. 156 par. 1 Kpa. Postępowanie powinno być przy tym przeprowadzone wnikliwie i dogłębnie, bez względu na to, jakich naruszeń prawa dopatrzyła się w sprawie strona, której żądanie uruchomiło postępowanie nadzorcze. Jeżeli więc nawet strona podnosi tylko, że w jej ocenie decyzja narusza, lub też rażąco narusza prawo bez podania na czym polega to naruszenie, albo też zarzuca, iż nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym ogólnym, to organ właściwy w sprawie jest zobowiązany we własnym zakresie zbadać, czy prawo przy wydawaniu kwestionowanej decyzji zostało zachowane.
W niniejszej sprawie nie jest sporne, że w postępowaniu nieważność i owym skarżący zarzucali wydanie pozwolenia na budowę garaży z rażącym naruszeniem ich prawa własności do gruntu, brak przeprowadzenia postępowania rozgraniczeniowego określonych działek, bezpodstawne wydanie pozwolenia na budowę oraz niedopuszczenie ich do udziału w postępowaniu administracyjnym ogólnym. Jeżeli więc nawet organ orzekający uznał, że zarzuty te nie zostały potwierdzone, nie stanowią podstawy stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji lub mogą być jedynie podstawą wznowienia postępowania /brak udziału w postępowaniu/, to takie ustalenia nie zwalniały go od zbadania innych okoliczności, które mogą być ocenione jako przesłanki określone w art. 156 par. 1 Kpa.