Skarga Reginy N. na decyzję Wojewody C-kiego w przedmiocie wznowienia robót budowlanych i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

Organ administracji, rozpoznający sprawę o udzielenie pozwolenia na budowę, nie ma podstaw do wydania decyzji odmownej tylko z tego powodu, że wykazane przez inwestora w sposób niewadliwy prawo do dysponowania nieruchomością jest kwestionowane w postępowaniu przed sądem powszechnym.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Reginy N. na decyzję Wojewody C-kiego z dnia 30 września 1991 r. w przedmiocie wznowienia robót budowlanych i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody C-kiego kwotę dwudziestu tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 16 sierpnia 1991 r. Kierownik Urzędu Rejonowego w C. orzekł o utracie ważności pozwolenia na budowę z dnia 29 października 1990 r. w części dotyczącej planu zagospodarowania działki, zatwierdził zamienny plan zagospodarowania działki i zezwolił na wznowienie robót budowlanych z dniem uprawomocnienia się decyzji, a ponadto stwierdził, że pozostałe warunki decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia 29 października 1990 r. pozostają bez zmian. Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że w związku z samowolnym odstąpieniem przez inwestora, Roberta N., od istotnych warunków pozwolenia na budowę wstrzymano roboty budowlane, nakazując jednocześnie opracowanie zamiennego planu zagospodarowania działki. Zmiana tego planu polega na przesunięciu budynku o 4 m od projektowanej pierwotnie linii zabudowy. Nowe usytuowanie obiektu jest zgodne z przepisami rozporządzenia z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/. Zamienny plan został opracowany przez osobę uprawnioną.

Wojewoda C-ki po rozpatrzeniu odwołania Reginy N. decyzja z dnia 30 września 1991 r. nr UAN.NB.7551-IS/91 utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy ustalił, że decyzja o pozwoleniu na budowę została wydana właścicielowi działki z jednoczesnym warunkiem rozbiórki starego budynku mieszkalnego od ul. P. po wybudowaniu nowego budynku mieszkalnego. Powołany w decyzji z dnia 29 października 1990 r. o pozwoleniu na budowę przepis par. 43 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48/ zezwala organowi na wydanie nakazu rozbiórki istniejących obiektów, stanowiącego warunek realizacji inwestycji. Taka sytuacja miała miejsce w sprawie. Przepisy prawa budowlanego "nie ingerują w uprawnienia właściciela do rozbiórki budynku", a brak zgody lokatora nie jest istotny, gdyż budynek stanowi własność Roberta N. Spór przed sądem powszechnym, dotyczący wznowienia postępowania w sprawie ustalenia prawa inwestora do nieruchomości, nie mógł być podstawa odmowy pozwolenia na budowę ani też zawieszenia postępowania. Nie ma podstaw także do odmowy udzielenia pozwolenia na budowę, gdyż nie zachodzi konieczność ustalenia prawa do nieruchomości jako zagadnienia wstępnego.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Regina N. wyjaśniła, że w czasie rozpoznawania odwołania od decyzji zezwalającej na budowę inwestor Robert N. wiedział, iż jego tytuł własności działki jest kwestionowany i że postępowanie w tym zakresie nie zostało zakończone. Tytuł własności, stanowiący podstawę pozwolenia na budowę, "opiewa na własność usytuowanego na nim budynku", w którym mieszka skarżąca. Nie wiadomo, na jakiej podstawie twierdzono, że budynek stanowi własność Roberta N.

W odpowiedzi na skargę stwierdzono, że Regina N. złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 29 października 1990 r. zezwalającej na budowę. Decyzją z dnia 10 czerwca 1991 r. odmówiono wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności, a właściwy minister decyzją z dnia 19 lipca 1991 r. tę decyzję utrzymał w mocy. Ponieważ inwestor samowolnie zmienił usytuowanie budynku, decyzją z dnia 10 czerwca 1991 r. nakazano wstrzymanie robót budowlanych i przedstawienia nowego planu zagospodarowania działki. Kolejną decyzja z dnia 27 czerwca 1991 r. udzielono zgody na wznowienie robót budowlanych, ta decyzja jednak została uchylona decyzją Wojewody C-kiego z dnia 9 sierpnia 1991 r. ze wskazaniem, że należało uchylić decyzję o pozwoleniu na budowę w części dotyczącej planu zagospodarowania działki z jednoczesnym orzeczeniem o nowym planie i określeniem, kiedy i na jakich warunkach roboty mogą być kontynuowane. W konsekwencji wydano decyzję z dnia 16 sierpnia 1991 r. Następnie w dniu 9 września 1991 r. wydano decyzję o wstrzymaniu robót budowlanych, gdyż mimo wniesienia odwołania przez Reginę N. od decyzji z dnia 16 sierpnia 1991 r. inwestor prowadził budowę.

Strona 1/2