Skoro postanowienie o wznowieniu postępowania administracyjnego zostało podjęte z naruszeniem przepisów art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa oraz art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ to wszelkie dalsze akty administracyjne podjęte w tej sprawie, należało uznać za naruszające prawo.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Janiny Z., Bożeny G., Jerzego B. i Anny B. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 18 czerwca 1997 r. (...) w przedmiocie przymusowej rozbiórki części ścian i stropu oraz przywrócenia do stanu pierwotnego konstrukcji dachu budynku - uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody K. z dnia 14 marca 1997 r. (...) i postanowienia Wojewody K. z dnia 31 sierpnia 1996 r. (...); (...).
Decyzją Prezydenta Miasta R. z dnia 29 listopada 1993 r., opartą na art. 37 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego z 1974r., nakazano Marii i Grzegorzowi małżonkom S. rozbiórkę nowo wzniesionych ścian i stropu nadbudowanej zabudowy oficynowej przylegającej do budynku nr 18 przy ul. S. na posesji położonej w R. przy ul. S. 16. Jednocześnie zobowiązano inwestorów do doprowadzenia konstrukcji dachu do stanu pierwotnego sprzed rozbudowy.
Decyzja ta, poza uchyleniem rygoru natychmiastowej wykonalności, została utrzymana w mocy decyzją Wojewody K. z dnia 27 stycznia 1994 r. Skarga Grzegorza i Marii S. na decyzję Wojewody K., została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 marca 1995 r. SA/Ka 604/94. W motywach tego wyroku zostało stwierdzone, że skarżący wykonali roboty budowlane bez wymaganego pozwolenia na budowę. Roboty te polegały na nadbudowie o jedną kondygnację części budynku i wyrównania do jednego poziomu części połaci dachowej. Zdaniem Sądu wykonując samowolnie roboty budowlane. skarżący w sposób ewidentny naruszyli art. 5 ust. 1 pkt 6 Prawa budowlanego. W jednym przypadku w sposób drastyczny, poprzez zamurowanie części okna w pomieszczeniu kuchennym sąsiada, a w stosunku do okien 3 kondygnacji budynku nr 18 poprzez ograniczenie dopływu światła dziennego. W skutek nadbudowy kondygnacji części budynku skarżących równolegle do budynku nr 18 i w odległości od niego mniejszej niż 3 m. W takiej sytuacji w ocenie Sądu, organy administracji miały prawo wydać zaskarżoną decyzję na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. Sąd nie uwzględnił argumentów skarżących, iż nie naruszyli oni prawa bowiem okna 3 kondygnacji budynku nr 18 i okno kuchni Tadeusza B. zostały zbudowane niezgodnie z przepisami. Skarżący jako nowi właściciele budynku nr 16, zostali tu pewien stan techniczno-budowlany. O ile zatem ich zamiarem było wprowadzenie zmian, to jedyną drogą realizacji tego zamiaru, możliwą do zaakceptowania, było postępowanie zgodne z przepisami prawa budowlanego. Nawet gdyby przyjąć, że okna w budynku nr 18 zostały zabudowane niezgodnie z przepisami /co w postępowaniu nie zostało rozstrzygnięte, to nie mogłoby to uprawniać skarżących do postępowania sprzecznego z prawem. Nie ma również znaczenia fakt, jak duże wydatki ponieśli skarżący na samowolną przebudowę i rozbudowę swego budynku.
Następnie Wojewoda K. decyzją z dnia 27 maja 1996 r. odmówił na żądanie Grzegorza i Marii S., wznowienia postępowania w sprawie rozbiórki nadbudowanej części obiektu i przywrócenia do stanu poprzedniego konstrukcji dachu budynku, zakończonej decyzją ostateczną z dnia 27 stycznia 1994 r.
W odwołaniu od tej decyzji Grzegorza i Maria S. podnieśli, że okolicznością nie znaną organowi w trakcie podjęcia decyzji było to, że nie uwzględniono zakresu uszkodzeń budynku stanowiącego własność skarżących, jak i sąsiedniego, przy dokonywaniu rozbiórki zgodnie z nakazem zawartym w tej decyzji. Ponadto decydent nie uwzględnił rozmiarów ewentualnej szkody, jaka może powstać przy wykonywaniu rozbiórki budynku uczestników postępowania, jak również dokonał powierzchownie oceny stanu technicznego budynku sąsiedniego w toku postępowania uzupełniającego na skutek wniosku inwestorów o wznowienie postępowania. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, podzielając zasadność tego odwołania i wyrażając pogląd, że przez nową okoliczność w rozumieniu art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa należy uznać także fakty sygnalizowane przez stronę i nie objęte postępowaniem wyjaśniającym, do których w sprawie niniejszej należał zarzut skarżących, że okna w budynku nr 18 zostały wykonane samowolnie i niezgodnie także z przepisami obowiązującymi w czasie ich wykonania, decyzją z dnia 24 lipca 1996 r. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ wojewódzki.