Przepis art. 29 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ ani żaden inny nie uzależnia wydania decyzji o rozbudowie piekarni od zakończenia budowy piekarni realizowanej na podstawie innej decyzji ostatecznej. Porównanie projektów technicznych budowy piekarni oraz rozbudowy piekarni wskazuje jednoznacznie, że każda decyzja dotyczy innego przedmiotu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jacka U. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 10 kwietnia 2000 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji: uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, (...)
Z upoważnienia Wojewody Ł. Dyrektor Wydziału Gospodarki Przestrzennej, Budownictwa i Komunikacji po rozpatrzeniu z udziałem prokuratora wniosku Marii G. o stwierdzenie nieważności decyzji (...) wydanej 13.07.1989 r. przez Urząd Miejski w Z. udzielającej Jackowi U. pozwolenia na budowę obejmującą:
- rozbudowę zakładu piekarni o pow. zabudowy 838,10 m3, pow. użytkowej 599,32 m2, kub. 3.763,58 m3,
- budowę pawilonu handlowego o pow. zabudowy 103,4 m2, pow. użytkowej 81,4 m2, kub. 475,00 m3 decyzją (...) z dnia 23.02.2000 r. na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 i 3 Kpa stwierdził nieważność ww. decyzji w części dotyczącej pozwolenia na rozbudowę zakładu piekarni.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 10.04.2000 r. po rozpatrzeniu odwołania Jacka U. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji podniósł, że decyzja z dnia 13.07.1989 r. Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego w Z. została wydana z rażącym naruszeniem prawa.
W dacie wydania kwestionowanej decyzji udzielającej pozwolenia na rozbudowę piekarni, nie istniała piekarnia jako legalnie użytkowany obiekt budowlany. Wykonane były tylko ściany parteru piekarni. Jacek U. dysponował w tym czasie decyzją z dnia 3.03.1989 r. udzielającą pozwolenia na budowę piekarni i na podstawie tej decyzji prowadził roboty budowlane w sposób istotnie odbiegający od planu realizacyjnego działki i projektu budowlanego. Zmniejszona została w sposób istotny odległość od granicy działki Marii G. z 14 m do 7 m. Na planie realizacyjnym stanowiącym załącznik do decyzji z 13.07.1989 r. (...) wrysowana jest piekarnia jako obiekt istniejący w miejscu niezgodnym ze stanem faktycznym tj. w odległości 14 m od granicy działki zamiast 7 m. Ponadto projekt budowlany rozbudowy piekarni zatwierdzony decyzją z 13.07.1989 r. wprowadza istotne zmiany w części obiektu, która była objęta decyzją z dnia 3.03.1989 r. polegające m.in. na zastąpieniu magazynu mąki halą piekarni, wprowadzenie dodatkowych otworów drzwiowych w ścianach zewnętrznych oraz likwidacji części okien.
Niedopuszczalne więc było rozpatrzenie wniosku i wydanie pozwolenia na rozbudowę piekarni bez uprzedniego przeprowadzenia postępowania w sprawie realizacji inwestycji w sposób istotnie odbiegający od warunków określonych w decyzji z 3.03.1989 r. w oparciu o przepis art. 36 Prawa budowlanego z 1974 r. Stanowi to rażące naruszenie prawa tj. art. 29 Prawa budowlanego z 1974 r. co zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa jest, podstawą do stwierdzenia nieważności decyzji. Ponadto wskazał, że rozpatrzenie wniosku o wydanie decyzji udzielającej pozwolenia na rozbudowę piekarni nastąpiło w trybie zwykłym zamiast w trybie art. 155 Kpa, dotyczącym zmiany decyzji, w sytuacji gdy piekarnia nie została zrealizowana a inwestor zmienił zakres swego zamierzenia inwestycyjnego po uzyskaniu decyzji z dnia 3.03.1989 r. Spowodowało to pojawienie się w obrocie prawnym dwóch niespójnych ze sobą decyzji, których rozstrzygnięcie dotyczy tego samego przedmiotu tj. budowy piekarni.