Tezy

Korzystający z nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy, użytkujący grunty jako czasowy ogród działkowy, jest osobą uprawnioną do wniesienia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Podjęcie uchwały przez radę gminy o odrzuceniu zarzutu nie w dniu określonym w ogłoszeniu o terminie sesji rady oraz w zawiadomieniu imiennym skierowanym do zainteresowanych lecz w dniu następnym, ze względu na przedłużenie się sesji rady gminy, nie stanowi naruszenia trybu postępowania określonego w art. 18 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./.

Sentencja

oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Rada gminy podjęła uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określonej części rejonu urbanistycznego a następnie projekt tego planu został wyłożony w siedzibie urzędu gminy do publicznego wglądu.

W terminie przewidzianym ustawowo wpłynęły zarzuty do projektu planu zawierające zastrzeżenia co do tego, iż teren objęty planem jest użytkowany jako czasowe ogródki działkowe, użytkownicy działek są właścicielami nakładów takich jak urządzenia, sprzęt, plony. Projekt planu ustala odmienne przeznaczenie tego terenu, to jest pod zabudowę usługową, natomiast do czasu realizacji planu przewiduje się dotychczasowy sposób użytkowania terenu. Czas realizacji planu nie jest dostosowany do naturalnych okresów wegetacji roślin, podczas gdy ustawa o pracowniczych ogrodach działkowych z dnia 6 maja 1981 r. /Dz.U. nr 12 poz. 58 ze zm./ nakazuje przeprowadzenie likwidacji czasowego ogrodu w okresie od zakończenia do rozpoczęcia wegetacji roślin. W ocenie zgłaszającego zarzut projekt planu powinien zabezpieczać interesy użytkowników ogrodu działkowego poprzez dokładne określenie terminu likwidacji ogrodu, tak aby nie ponieśli oni szkody w wyniku utraty plonów bądź nakładać obowiązek wypłaty odszkodowania od podmiotu, w którego interesie ogród będzie likwidowany. Brak w projekcie planu tego rodzaju postanowień narusza interes prawny wnoszącego zarzut.

Z zachowaniem odpowiednich wymogów art. 18 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym zarząd gminy ogłosił w prasie o terminie sesji rady gminy, na której zostaną rozpatrzone nie uwzględnione zarzuty, zawiadamiając o tym imiennie zainteresowanych. Uchwałą rady gminy zarzut do projektu planu został odrzucony, zaś w uzasadnieniu uchwały podano, iż projekt planu nie narusza interesu prawnego ani uprawnienia wnoszącego zarzut. Takie stanowisko rady gminy zostało umotywowane tym, iż ustawa o pracowniczych ogrodach działkowych nie ma zastosowania do znajdującego się na terenie objętym planem ogrodu działkowego. Ponadto projekt planu przewiduje możliwość dalszego użytkowania tego ogrodu do czasu rozpoczęcia procesu inwestycyjnego. Umowa dzierżawy terenu przewiduje, że ulega ona rozwiązaniu z dniem 31 maja 1999 r. Aktualnie obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego także dany teren przeznacza pod zabudowę usługową. Tym samym wobec braku naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia wnoszącego zarzut rada gminy uznała za zasadne podjęcie uchwały o odrzuceniu zarzutu.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą uchwałę zarzuca się, iż została ona podjęta z naruszeniem prawa, bowiem sesja rady gminy była wyznaczona na dzień 8 maja, zaś uchwałę podjęto w dniu 9 maja a ponadto powtarza argumenty przytoczone w piśmie stanowiącym zarzut. Odpowiadając na skargę rada gminy wniosła o jej oddalenie wyjaśniając, iż projekt planu przewiduje w miejsce ogrodów działkowych zabudowę usługową, zaś realizacja ustaleń planu zależy od inwestorów. Stronę skarżącą łączy z gminą umowa dzierżawy terenu, która reguluje czas trwania umowy oraz sposób dokonania rozliczeń po ustaniu umowy.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)