Na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie może być orzeczone wstrzymanie robót budowlanych tylko dlatego, że inwestor utracił prawo do dysponowania nieruchomością.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę koła terenowego NSZZ "Solidarność" na decyzję Wojewody Ł-kiego z dnia 5 września 1990 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wstrzymania robót budowlanych.
Decyzją z dnia 11 lipca 1990 r., wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Ł., nakazano Kamili i Edwardowi małżonkom J. wstrzymanie robót budowlanych przy budowie budynku jednorodzinnego typowego "Namysłów Bw" na działce położonej w Ł. przy ul. S. nr 237 /dawniej miejscowość J.N., gmina S./, ze stwierdzeniem, że roboty są wykonywane w sposób istotnie odbiegający od zatwierdzonego planu realizacyjnego i dokumentacji technicznej. W celu uzyskania decyzji zezwalającej na wznowienie robót należy przedstawić w terminie do dnia 31 sierpnia 1990 r. inwentaryzację wykonanych robót z orzeczeniem ustalającym prawidłowość ich wykonania i plan zagospodarowania działki, zawierający elementy określone w par. 47 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno--budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48/, wraz z projektem zamiennym. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że inwestorzy otrzymali pozwolenie na budowę domu zawarte w decyzji z dnia 23 października 1989 r. Prace budowlane jednak prowadzili niezgodnie z planem realizacyjnym i projektem technicznym. W toku kontroli stwierdzono wykonanie fundamentu dłuższego o około 2,90 m, niż przewidziano dla tego typu budynku.
Decyzją z dnia 5 września 1990 r. nr 63/90, wydaną z upoważnienia Wojewody Ł-kiego po rozpatrzeniu odwołania Edwarda J., uchylono zaskarżoną decyzję i umorzono postępowanie organu I instancji. Organ odwoławczy w uzasadnieniu swojej decyzji stwierdził, że na podstawie przeprowadzonych oględzin, dokonanych pomiarów oraz pisemnego oświadczenia geodety z dnia 29 sierpnia 1990 r. ustalono, iż realizacja obiektu /wykonano ławy i fundamenty/ jest zgodna z zatwierdzonym projektem i wydanym pozwoleniem /długość ław fundamentowych wynosi 12,3 m/. Przeprowadzone przez organ I instancji oględziny bez wejścia na teren budowy i bez udziału inwestora, a także bez dokonania pomiarów w terenie, nie mogą stanowić dowodu w sprawie. Według tych oględzin długość fundamentów wynosiła 15,5 m.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego terenowe koło NSZZ "Solidarność" wnosiło o wydanie nakazu wstrzymania budowy omawianego budynku. Strona skarżąca stwierdziła, że działka, na której realizowany jest ten obiekt, została decyzją Wojewody Ł-kiego z dnia 4 lipca 1990 r. odebrana nabywcy. O odzyskanie działki czyni starania członek Związku - Leon G. Przepisy obowiązujące od dnia 1 października 1990 r. umożliwiają odzyskanie ziemi przejętej na rzecz Skarbu Państwa. Budowa domu na działce będącej przedmiotem sporu jest niedopuszczalna i powoduje powstanie niekorzystnych skutków dla obydwu zainteresowanych stron.
W odpowiedzi na skargę potwierdzono stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji, z podkreśleniem, że inwestor wykazał prawo do terenu w postaci aktu notarialnego. Sprawy o podważenie ważności tego aktu nie mogą mieć wpływu na rozstrzygnięcia dokonane na podstawie przepisów prawa budowlanego. W szczególności takiego wpływu nie może mieć nieprawomocne stwierdzenie nieważności decyzji ustalającej kandydata na nabywcę gruntu.