Skarga Komitetu do Spraw Radia i Telewizji - Rozgłośnia w K. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

Nie jest obligatoryjna rozprawa administracyjna w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji o wywłaszczeniu tylko dlatego, że postępowanie to dotyczy wywłaszczenia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Komitetu do Spraw Radia i Telewizji - Rozgłośnia w K. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 22 listopada 1991 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa dwadzieścia tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Inne orzeczenia o symbolu:
618 Wywłaszczanie i zwrot nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia 22 listopada 1991 r. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa stwierdził nieważność orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia 22 marca 1956 r. o wywłaszczeniu na rzecz Państwa na cele Komitetu do Spraw Radiofonii nieruchomości położonej w K. przy ul. Sz. nr 67/71, oznaczonej jako działka 202/1, o powierzchni 2.285,5 m2, stanowiącej własność Stanisława T.-M. w 2/3 częściach i Zofii T. w 1/3 części, oraz decyzji Odwoławczej Komisji przy PWRN w K. z dnia 30 marca 195 7 r. utrzymującej w mocy decyzję z dnia 22 marca 1956 r. W uzasadnieniu decyzji Odwoławczej Komisji stwierdzono, że orzeczenie o wywłaszczeniu zostało wydane na podstawie przepisów dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych /Dz.U. 1952 nr 4 poz. 31/. Jednocześnie postanowiono, że ustalenie odszkodowania nastąpi odrębną decyzją. W decyzji wywłaszczeniowej podkreślono, że nieruchomość wraz z budynkiem jest niezbędna do realizacji narodowych planów gospodarczych, a starania o nabycie tej nieruchomości w drodze umowy nie dały rezultatu.

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji o wywłaszczeniu złożył Stanisław T., zarzucając rażące naruszenie prawa. Ustalono, że wymieniona nieruchomość została na mocy decyzji z dnia 10 maja 1946 r. objęta w posiadanie w celu naprawy znajdującego się na niej budynku na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945r. o rozbiórce i naprawie budynków zniszczonych i uszkodzonych wskutek wojny /Dz.U. nr 50 poz. 281/. W księdze wieczystej w dniu 5 czerwca 1950 r. dokonano wpisu o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego, ale postępowanie zostało w połowie 1950 r. przerwane i podjęto je dopiero na wniosek z dnia 1 lutego 1956 r. Nie przeprowadzono jednak żadnych czynności przewidzianych przez przepisy dekretu z 1949 r. Pismem z dnia 27 października 1949 r. wszczęto pertraktacje o nabycie nieruchomości w drodze umowy, jednakże nie określono ceny. Organ prowadzący wywłaszczenie nie wezwał właściciela do dobrowolnego odstąpienia nieruchomości w zamian za nieruchomość zamienną. Nie przeprowadzono także rozprawy administracyjnej mimo obowiązku określonego w art. 21 powołanego dekretu z 1949 r., ograniczając się do przeprowadzenia w dniu 16 stycznia 1950 r. "dochodzenia komisyjnego" w celu ustalenia odszkodowania. Naruszono więc rażąco art. 20 ust. 1 i art. 21 ust. 1 dekretu z 1949 r., co uzasadnia stwierdzenie nieważności na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Nie ustosunkowano się również do wniosków pełnomocnika właścicieli zawartych w piśmie z dnia 28 stycznia 1950 r., co stanowi naruszenie art. 23 ust. 2 lit. "c" dekretu z 1949 r.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra z dnia 22 listopada 1991 r. Komitet do Spraw Radia i Telewizji Rozgłośnia w K. zarzuca naruszenie art. 21 ust. 3 i art. 30 dekretu z 1949 r. przez przyjęcie, że nieprzeprowadzenie rozprawy administracyjnej stanowiło rażące naruszenie prawa, i art. 89 Kpa przez nieprzeprowadzenie w obecnym postępowaniu rozprawy administracyjnej. Skarżący wyjaśnia, że braku przeprowadzenia rozprawy w postępowaniu wywłaszczeniowym nie można uznać za rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Pismem z dnia 12 listopada 1949 r. pełnomocnik właścicieli żądał przydzielenia nieruchomości zamiennej, ale nie był to wniosek sformalizowany. Artykuł 21 ust. 3 dekretu z 1949 r. pozwalał w takim wypadku na wywłaszczenie bez przeprowadzenia rozprawy. W postępowaniu o stwierdzenie nieważności nie poczyniono ustaleń, czy Stanisław T. oraz Zofia T. spełniali warunki uzyskania nieruchomości zamiennej. W tym celu należało wyznaczyć rozprawę. Stronie skarżącej nie doręczono decyzji z dnia 22 listopada 1991r.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
618 Wywłaszczanie i zwrot nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)