Sprawa ze skargi M.V. działającego w imieniu małoletniego syna S. V. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę D. w przedmiocie wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia NSA Barbara Ciołek, Sędzia WSA Anna Moskała (sprawozdawca), Magdalena Jankowska-Szostak, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 lutego 2019 r. sprawy ze skargi M.V. działającego w imieniu małoletniego syna S. V. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę D. w przedmiocie wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy I. stwierdza, że Wojewoda D. przewlekle prowadzi postępowanie; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę D. ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje organ do załatwienia sprawy w terminie 14 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; IV. przyznaje od Wojewody D. na rzecz skarżącego sumę pieniężną w kwocie 2.000 (dwa tysiące) złotych; V. zasądza od Wojewody D. na rzecz skarżącego kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/5

W skardze wniesionej w niniejszej sprawie M. V. działający w imieniu małoletniego syna S. V. (dalej: skarżący, strona) zarzucił Wojewodzie D. (dalej: Wojewoda) przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie wydania zezwolenia na pobyt czasowy w Polsce. Wniósł o stwierdzenie, że przewlekłość ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, o zobowiązanie organu do wydania decyzji w sprawie oraz o przyznanie na rzecz skarżącego maksymalnej kwoty na podstawie art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a., a także o zasądzenie kosztów postępowania. Skarżący podniósł, że w okolicznościach sprawy jego żądanie jest w pełni uzasadnione, co szeroko uzasadnił.

Z akt sprawy wynika, że strona wniosek o wydanie ww. zezwolenia złożyła 29 września 2017 r. w D. Urzędzie Wojewódzkim. Pismem z 23 marca 2018 r. 2018 r. skarżący zwrócił się do organu z prośbą o umożliwienie mu wglądu do akt sprawy, zaś pismem z 27 marca 2018 r. organ wezwał skarżącego o przedłożenie umowy najmu lokalu i umowy o pracę (w aktach znajdują się niepotwierdzone za zgodność kserokopie umowy) oraz o przedłożenie oryginału aktu urodzenia małoletniego syna, a także decyzji udzielającej M. V. zezwolenia na pobyt czasowy i pracę po jej otrzymaniu. Decyzją z [...] maja 2018 r. Wojewoda udzielił M. V. przedmiotowego zezwolenia. Następnie pismami z 20 czerwca 2018 r. i 9 sierpnia 2018 r. strona zwróciła się do organu z prośbą o wydanie decyzji. Pismem z 19 września skarżący wniósł ponaglenie, które dopiero 16 października 2018 r. zostało przesłane Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców. Kolejnym pismem z 21 listopada 2018 r. wezwano skarżącego do przedłożenia dokumentu, że małoletni ma zapewnione miejsce zamieszkania oraz o nadesłanie oryginału jego aktu urodzenia.

W odpowiedzi na skargę, Wojewoda wniósł o jej oddalenie. Nie kwestionował, że skarżący złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy małoletniego syna we wrześniu 2017 r. Podkreślił, że w okolicznościach sprawy brak jest podstaw do orzeczenia o rażącym naruszeniu prawa, bowiem dla takiego orzeczenia konieczne jest nie tylko znaczne przekroczenie terminu, ale również przekroczenie nieznajdujące żadnego usprawiedliwienia w okolicznościach sprawy. Wskazał na okoliczności obciążające również skarżącego. W szczególności podniósł, że w piśmie z 27 marca 2018 r. poinformowano skarżącego, iż przewidywany termin zakończenia postępowania to dzień 27 czerwca 2018 r., wskazał też że zgłoszone w piśmie strony z 19 września 2018 r. żądanie wszczęcia postępowania nie miało podstaw, bowiem że postępowanie w sprawie zostało wszczęte strona została poinformowana pismem z 27 marca 2018 r. Usprawiedliwiając powstałe opóźnienie w załatwieniu wniosku organ wskazał, że wszczął działania celem rozpatrzenia sprawy w najbliższym możliwym terminie wynikającym z sytuacji związanej z ilością wpływających wniosków oraz z fluktuacją kadr. Podniósł również, że brak jest w tej sytuacji podstaw do uznania, że przewlekłość miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Strona 1/5