Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Przybysz, Sędziowie sędzia WSA Tomasz Janeczko, sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w zakresie zwrotu podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2014 r. oddala skargę
Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. 18 lutego 2014 r. do Działu Kontroli Podatkowej wpłynął wniosek o przeprowadzenie kontroli podatkowej w E. sp. z o.o. z siedzibą w W.(dalej: "Spółka" lub "Skarżąca") w związku z wykazaną w deklaracji VAT-7 za styczeń 2014 r. kwotą podatku do zwrotu w terminie 25 dni w wysokości 197 126,00 zł. Powyższą deklarację złożono w tut. organie 6 lutego 2014 r. i jest to pierwsza deklaracja VAT-7 nowo powstałego podmiotu, w tym z wykazanym skróconym terminem zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług.
Tego samego dnia wszczęta została kontrola podatkowa w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za styczeń 2014 r. W dniach 18 i 19 lutego 2014 r. przeprowadzono badanie dokumentów źródłowych i stwierdzono, że kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynika z nabycia oleju rzepakowego surowego, który według okazanych dokumentów był następnie sprzedany w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do: S.P. s.r.o. oraz S. z siedzibą Republice Czeskiej. Obrót udokumentowany został fakturami sprzedaży w łącznej kwocie netto 906 323,21 zł, międzynarodowymi listami przewozowymi oraz dowodami wpłaty należności na rachunek bankowy Spółki. Przedmiotowy towar nabyty został od firmy: K.sp. z o.o. z siedzibą w W.. Łączna wartość zakupów wykazanych w ewidencji VAT i deklaracji podatkowej za styczeń 2014 r. wynosiła 833 286,60 zł netto, a podatek od towarów i usług 191 655,92 zł. Zobowiązania wobec K.sp. z o.o. z tytułu zakupu towarów regulowane były co do zasady w tym samym dniu co data wystawienia faktury zakupu. Łączna wartość środków pieniężnych przekazanych za pośrednictwem rachunku bankowego Spółki w styczniu 2014 r. na rzecz K.sp. z o.o. wyniosła 1 024 942,52 zł. W trakcie kontroli ustalono również, że źródłem finansowania wydatków Spółki związanych z kosztami prowadzonej działalności gospodarczej, w tym koszty usług pośrednictwa sprzedaży świadczonych przez J.P.i firmę B. s.c. M. B., M.B., była pożyczka zaciągnięta przez jednego ze wspólników 8 stycznia 2014 r. na łączną kwotę 1 000 000,00 zł. Na rachunkach bankowych Spółki dokonywane są wszystkie płatności za zobowiązania oraz wpływają należności dotyczące obrotu olejem rzepakowym. W efekcie kilkutysięcznym wpływom na rachunki towarzyszą jednocześnie kilkutysięczne obciążenia rachunków, związane z opisanymi powyżej transakcjami, przy niewielkim saldzie początkowym i końcowym.
Na okoliczność dokonanych w styczniu 2014 r. transakcji sprzedaży oleju rzepakowego 20 lutego 2014 r. przesłuchano w charakterze strony prezesa Spółki, który zeznał m.in. że Spółka jest firmą handlową zajmującą się zakupem i sprzedażą oleju rzepakowego w ilościach hurtowych, a jej siedzibę z uwagi na okres organizowania siedziby stanowi jeden pokój w budynku mieszkalnym wynajęty od osoby fizycznej, w pokoju tym znajduje się biurko i krzesło. Siedziba Spółki znajduje się w pobliżu miejsca zamieszkania J.P., doradcy Spółki. Kapitał Spółki wynosi 5 000 zł, a Spółka nie zatrudnia pracowników, nie posiada żadnych środków trwałych ani zaplecza technicznego umożliwiającego przechowywanie i transport oleju rzepakowego, w tym również nie wynajmuje ani nie dzierżawi zaplecza technicznego umożliwiającego prowadzenie deklarowanej działalności. Spółka współpracuje z dwoma kontrahentami unijnymi: S.P. s.r.o. i firmą S., a jedynym dostawcą oleju rzepakowego jest K.sp. z o.o. Spółka współpracuje z B. M. B. M.B., odpowiedzialną za załadunek i jego dopilnowanie w tłoczni w J. oraz doradcą podatkowym J.P., który odpowiada za wyszukiwanie nowych klientów, kontrolowanie odbiorców czy rzeczywiście ten olej dojechał i przekroczył granice, wynajmuje detektywa, który jedzie za cysterną z olejem i śledzi drogę transportu, aż do miejsca rozładunku, przy czym kontrola detektywa nie dotyczy każdego transportu. Dowody potwierdzające wykonanie badania parametrów fizyko-chemicznych oleju rzepakowego otrzymuje J.P.. Współpracę z S.P. s.r.o. i S. nawiązali M.B. i J.P.. Współpracę z K.sp. z o.o. nawiązał J.P., a umowy na dostawy oleju rzepakowego z kontrahentami unijnymi podpisano w kawiarni w J., gdzie znajduje się tłocznia oleju. Transport oleju rzepakowego organizuje jego odbiorca, a do tłoczni w J. dziennie podstawiają od 2 do 4 cystern o pojemności 25 t. Cena oleju za tonę kształtuje się w granicach 737 euro (S. s.r.o.) oraz 735 euro (S.P. s.r.o). Spółka na jednej sprzedanej beczce o pojemności 25 t zarabia około 5 600 zł. Miejscem odbioru zakupionego oleju rzepakowego są siedziby odbiorców, gdyż w tych lokalizacjach znajduje się zakład przetwórczy. Dowodami potwierdzającymi dostawę oleju rzepakowego są dokumenty CMR i WZ, które są przekazywane przez odbiorców oleju rzepakowego do J.P.na jego adres domowy.