Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Hanna Knysiak-Sudyka WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 października 2016 r. sprawy ze skargi C. K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie rozpoznania odwołania I. umarza postępowanie sądowoadministracyjne w zakresie zobowiązania Samorządowego Kolegium Odwoławczego do rozpatrzenia odwołania od decyzji Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 18 marca 2016 r. nr [...]; II. stwierdza, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze dopuściło się bezczynności w rozpatrzeniu odwołania, o którym mowa w pkt I wyroku; III. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; IV. oddala wniosek o wymierzenie Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu grzywny; V. oddala wniosek skarżącej C. K. o zasądzenie od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.
Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, działając z upoważnienia Wójta Gminy decyzją z dnia 18 marca 2016 r. znak: [...] przyznał C. K. zasiłek specjalny celowy na zakup łóżka, prześcieradła specjalistycznego oraz pościeli (kołdry i poduszki) w kwocie 250 zł.
Od powyższej decyzji C. K. wniosła w dniu 23 marca 2016 r. odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego podnosząc, że kwota przyznanego zasiłku jest niewspółmiernie niska do potrzeb.
Pismem z dnia 30 marca 2016 r. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej wysłał akta sprawy organowi II instancji - Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu. Akta te dotarły do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w dniu 4 kwietnia 2016 r.
Dnia 1 lipca 2016 r. skarżąca wniosła zażalenie na bezczynność w rozpatrzeniu odwołania w tej sprawie.
Następnie skargą z dnia 4 lipca 2016 r. skarżąca zaskarżyła bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w zakresie braku rozpoznania odwołania.
Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 K.p.a. przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy w postępowaniu i wniosła o:
1) zobowiązanie Samorządowego Kolegium Odwoławczego do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi;
2) dokonanie kontroli przewlekłości postępowania administracyjnego, którego dotyczy skarga;
3) zobowiązanie Samorządowego Kolegium Odwoławczego do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie;
4) na podstawie art. 6 ustawy o odpowiedzialności funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa (Dz. U z 2011. Nr 34, poz. 173) w związku z art. 149 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) o orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, mimo że będą podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, jeśli taki zostanie wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu;
5) wymierzenie organowi grzywny na postawie art. 149 § 2 P.p.s.a w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a.;
6) zasądzenie kosztów postępowania.
Skarżąca zarzuciła Kolegium Odwoławczemu przekroczenie terminów do załatwienia odwołania.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie z powodu braku wyczerpania środków zaskarżenia w sprawie. Ponadto ustosunkowując się do zarzutów skargi, Kolegium Odwoławcze wyjaśniło, że przedmiotowa sprawa została przez ten organ rozpatrzona. Sprawa dotycząca rozpatrzenia zażalenia C. K. na niezałatwienie sprawy w terminie oraz przewlekłość postępowania prowadzonego przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w sprawie przyznania specjalistycznych usług opiekuńczych dla syna M. K. została załatwiona poprzez wydanie postanowienia z dnia 26 lipca 2016 r. Tym samym Kolegium Odwoławcze uznało zażalenie C. K. za nieuzasadnione, zatem skarga na bezczynność w tym stanie faktycznym, w ocenie organu, jest bezzasadna.