Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi S. D. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w sprawie świadczenia wychowawczego na okres 2018/2019 1. stwierdza, że Wojewoda dopuścił się bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania, 2. stwierdza, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. przyznaje od Wojewody na rzecz skarżącej S. D. sumę pieniężną w wysokości 400 ( czterysta ) złotych.
S. D. wniosła w dniu 30 czerwca 2021 r. skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego za okres świadczeniowy 2018/2019.
Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie przepisów art. 8, art. 12 oraz art. 35 § 1 i 3, a także art. 36 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie "k.p.a.".
Mając na względzie podniesione zarzuty strona wniosła o:
1) zobowiązanie organu do załatwienia sprawy poprzez wydanie decyzji w przedmiocie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na rzecz dzieci N. D. i O. D. na okres 2018/2019,
2) stwierdzenie, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa,
3) wymierzenie organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,
4) przyznanie od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.
W uzasadnieniu skargi wskazała, że w dniu 28 sierpnia 2018 r. złożyła w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego za okres zasiłkowy 2018/2019 na dzieci N. D. i O. D.. Organ przyznał jej prawo do świadczenia wychowawczego na dzieci na okres od 1 lipca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r. Z uwagi na brak wydanej decyzji za pozostałe okresy wnosiła ponaglenia, jednak do dnia złożenia skargi nie została wydana przez organ decyzja w ww. przedmiocie. Organ poinformował pismem z dnia 16 lutego 2019 r. o przedłużeniu terminu zakończenia postępowania do dnia 31 maja 2019 r., który to termin jednak nie został dotrzymany. Uzasadniając wniosek o przyznanie od organu sumy pieniężnej wyjaśniła, że pozostaje od ponad trzech lat bez świadczeń na dzieci, pomimo że prawidłowo złożyła wniosek oraz uzupełniająca dokumentację. Ma na utrzymaniu troje dzieci, a z uwagi na sprawowanie opieki nad najmłodszym dzieckiem nie może podjąć zatrudnienia. Niemożność skorzystania ze świadczenia wychowawczego powoduje, że dzieci skarżącej nie mogą na równi z rówieśnikami korzystać z dodatkowych zajęć edukacyjnych czy sportowych.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o oddalenie w całości skargi na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania.
Po przytoczeniu niespornych okoliczności stanu faktycznego organ wyjaśnił, że decyzją z dnia 13 lipca 2021 r. odmówił przyznania świadczenia w formie dodatku dyferencyjnego do świadczenia wychowawczego na ww. dzieci strony w okresie od dnia 1 października 2018 r. do 30 czerwca 2019 r. i od 1 września 2019 r. do 30 września 2019 r., zaś w dniu 14 sierpnia 2019r. wydał informację o przyznaniu świadczenia wychowawczego na ww. małoletnich na okres od dnia 1 lipca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r., rozstrzygając wszystkie kwestie związane z prawem strony do świadczeń wychowawczych na małoletnie dzieci za okres 2018/2019.