Sprawa ze skargi na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w sprawie świadczenia wychowawczego na okres 2017/2018 1. stwierdza, że Wojewoda dopuścił się bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania, 2. stwierdza, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. przyznaje od Wojewody na rzecz skarżącej S. D. sumę pieniężną w wysokości 600 ( sześćset ) złotych.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi S. D. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w sprawie świadczenia wychowawczego na okres 2017/2018 1. stwierdza, że Wojewoda dopuścił się bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania, 2. stwierdza, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. przyznaje od Wojewody na rzecz skarżącej S. D. sumę pieniężną w wysokości 600 ( sześćset ) złotych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Cudzoziemcy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/7

S. D. wniosła w dniu 30 czerwca 2021 r. skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego za okres świadczeniowy 2017/2018.

Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie przepisów art. 8, art. 12 oraz art. 35 § 1 i 3, a także art. 36 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie "k.p.a.".

Mając na względzie podniesione zarzuty strona wniosła o:

1) zobowiązanie organu do załatwienia sprawy poprzez wydanie decyzji w przedmiocie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na rzecz dzieci N. D. i O. D. na okres 2017/2018,

2) stwierdzenie, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa,

3) wymierzenie organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ,

4) przyznanie od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

W uzasadnieniu skargi wskazała, że w dniu 23 listopada 2017 r. złożyła w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego za okres zasiłkowy 2017/2018 na dzieci N. D. i O. D.. Z uwagi na brak wydanej decyzji wnosiła ponaglenia, jednak do dnia złożenia skargi nie została wydana przez organ decyzja w ww. przedmiocie. Podkreśliła, że od czasu przejęcia sprawy przez Wojewodę, tj. od stycznia 2018 r. do dnia wniesienia skargi minęło ponad trzy lata, a organ nadal nie zakończył postępowania. Uzasadniając wniosek o przyznanie od organu sumy pieniężnej wyjaśniła, że pozostaje od ponad trzech lat bez świadczeń na dzieci, pomimo że prawidłowo złożyła wniosek oraz uzupełniającą dokumentację. Ma na utrzymaniu troje dzieci, a z uwagi na sprawowanie opieki nad najmłodszym dzieckiem nie może podjąć zatrudnienia. Niemożność skorzystania ze świadczenia wychowawczego powoduje, że dzieci skarżącej nie mogą na równi z rówieśnikami korzystać z dodatkowych zajęć edukacyjnych czy sportowych.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o oddalenie w całości skargi na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania.

Po przytoczeniu niespornych okoliczności stanu faktycznego organ wyjaśnił, że decyzją z dnia 23 lutego 2021 r. odmówił przyznania świadczenia w formie dodatku dyferencyjnego do świadczenia wychowawczego na ww. dzieci skarżącej w okresie od dnia 1 listopada 2017 r. do 30 września 2018 r.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w skardze organ podkreślił, że w przypadku skargi na bezczynność sąd bierze pod uwagę okoliczności istniejące w dniu rozpoznania skargi, a jedną z takich okoliczności jest istnienie przedmiotu zaskarżenia. Jeżeli po wniesieniu skargi na bezczynność organu organ wyda akt lub dokona czynności, co do których pozostawał w bezczynności, zastosowanie ma art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., zgodnie z którym sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Nie można bowiem zobowiązać organu do dokonania czynności, która została w momencie orzekania już dokonana, nawet jeśli przekroczony został przez organ termin przewidziany do jej dokonania. Z kolei wniesienie skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania jest ograniczone jednie trwaniem niepożądanego stanu przewlekłości. Stąd też, wobec rozpoznania wniosku , skarga - jako bezzasadna- powinna zostać oddalona. Zdaniem organu nie zachodzą przesłanki uzasadniające kwalifikację stanu bezczynności i przewlekłości jako mających miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Organ rozstrzygnął sprawę, a działań organu nie cechowało duże natężenie braku woli w rozpoznaniu sprawy. Opóźnienie wynikało jedynie z opóźnień istniejących już w chwili przejęcia zadania w 2018 r., niewystarczającej liczby pracowników i dużej ich rotacji. Wnosząc o oddalenie wniosków o wymierzenie grzywny oraz o zapłatę sumy pieniężnej organ powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące charakteru tej sankcji. Skoro wnioski skarżącej zostały rozpoznane, odpadła podstawa do zastosowania środków represyjnych. Strona nie wykazała doznanej krzywdy czy uszczerbku. Świadczenia, o które strona wnioskowała wypłacane są z wyrównaniem za cały okres, na który został złożony wniosek, a zatem rodzina nie została pozbawiona tych środków.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Cudzoziemcy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda