Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Hanna Tarnawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2017 r. sprawy ze skargi T. P. na przewlekłe prowadzenie przez Starostę Powiatu [...] postępowania w sprawie rozpoznania wniosku o przeniesienie do innego domu pomocy społecznej 1. stwierdza, że Starosta Powiatu [...] dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
T. P. - reprezentowany przez kuratora ustanowionego dla częściowo ubezwłasnowolnionego - J. S., w dniu 1 sierpnia 2017 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania oraz bezczynność Starosty Powiatu - Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w K. w procedurze przeniesienia z Domu Pomocy Społecznej "[...]" w R. do Domu Pomocy Społecznej w Z..
Skarżący żądał również ukarania organu grzywną w wysokości 10-krotnego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej ogłaszanego przez GUS na podstawie art. 154 § 1 p.p.s.a. oraz zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi J. S. podniósł, że w dniu 26 lutego 2016 r. na żądanie swojego podopiecznego, złożył wniosek o przeniesienie do Domu Pomocy Społecznej w Z., czego organ do dnia dzisiejszego, tj. do dnia 9 lipca 2017 r. nie uczynił, rażąco naruszając obowiązujące prawo, które określa terminy rozpoznania sprawy. Pomimo wielokrotnych rozmów oraz pisemnie składanych wniosków, organ "milcząco" je ignoruje. W dniu 1 czerwca 2017 r. złożył osobiście wezwanie, aby organ na podstawie art. 155 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej skierował T. P. do Domu Pomocy Społecznej w Z.. Jednak mimo wezwania organ nadal pozostaje w bezczynności, ignorując również orzeczenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 czerwca 2017 r., nakazujące organowi rozpoznanie wniosku. Stwierdzenie rażącego naruszenia prawa ma na celu uzyskanie odszkodowania od organu skarżonego. Wskazano również, że organ ma obowiązek niezwłocznego przekazania skargi do tut. Sądu.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi.
W uzasadnieniu wniesionej odpowiedzi na skargę organ przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania. Wskazał, że po złożeniu ww. wniosku poczynił działania w kierunku przeniesienia T. F. do Domu Pomocy Społecznej w Z.. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w K. wystąpiło do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Z. o przeniesienie, które odmówiło przyjęcia, gdyż nie było w stanie zapewnić pomocy i opieki jakiej wymaga wnioskodawca z uwagi na jego stan zdrowia. Wskazano także na okoliczności dotyczące toczącego się postępowania w związku odmową umieszczenia T. P. przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Z., który po otrzymaniu dokumentów uznał, że sprawa przeniesienia może być rozpoznana w momencie wydania skierowania zgodnie z art. 59 ustawy o pomocy społecznej. W związku z tym organ wskazał na powinność powiadomienia o tym kuratora oraz zwrócił się również o wykaz innych domów opieki społecznej, w których mógłby zostać umieszczony T. P.. Wymieniono 5 takich domów, do których jednak się nie kwalifikował. Organ zaproponował więc 6 innych domów i zwrócenie się przez J. S. do GOPS-u w R. o wydanie decyzji w trybie ww. przepisu ustawy o pomocy społecznej. Wniosek został odesłany i powstało zagadnienie prawne budzące wątpliwości w zakresie organu właściwego do wydania decyzji. W wyniku zapadłego rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w sprawie [...] oraz postanowienia Sądu Rejonowego w Ś. sygn. akt [...] została wydana decyzja. Podkreślono, że podczas postępowania pojawiła się wątpliwość dotycząca właściwości organu i podejmowano działania, które miały na celu zabezpieczyć skarżącego we właściwą opiekę, tak aby poprzez nieprzemyślne działania swojego kuratora nie został on tej opieki pozbawiony.