Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz Protokolant st. inspektor sądowy Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 5 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę w całości.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. (dalej powoływany jako organ rentowy, Zakład lub ZUS) decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...], na podstawie art. 13 ust. 1 i art. 66 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 159, w skrócie jako u.ś.p.ch.m.) oraz art. 84 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 121 ze zm., w skrócie u.s.u.s.) zobowiązał J. Z. (dalej zwanego stroną lub skarżącym) do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego w kwocie brutto 2.540,06 zł za okres od [...] maja 2013 r. do [...] sierpnia 2013 r.
Pismem z dnia [...] lipca 2015 r. strona, reprezentowana przez swojego pełnomocnika- małżonkę U. Z., wniosła o stwierdzenie nieważności powyżej decyzji z dnia [...] czerwca 2015 r., gdyż w jej przekonaniu została ona wydana z naruszeniem prawa, bowiem po pierwsze- w stanie faktycznym sprawy nie można mówić o nienależnie pobranym świadczeniu w postaci zasiłku chorobowego, a jedynie o wypłacie świadczenia, które to z winy organu ZUS zostało nienależnie przekazane na konto strony, a po wtóre- doszło do naruszenia art. 40 § 2 k.p.a., gdyż strona miała ustanowionego w sprawie pełnomocnika.
Po wymianie pism pomiędzy pełnomocnikiem strony a organem rentowym, a także po przeprowadzeniu postępowania skargowego przed Prezesem ZUS, organ rentowy decyzją z dnia [...] marca 2016 r., nr [...], na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i art. 159 § 1 k.p.a. w zw. z art. 84 u.s.u.s., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] czerwca 2015 r.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznych ma miejsce wtedy gdy decyzja w sposób niewątpliwy dotknięta jest przynajmniej jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a. Zdaniem organu rentowego decyzja z dnia [...] czerwca 2015 r. zobowiązująca stronę do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego w kwocie brutto 2.540,06 zł za okres od [...] maja 2013 r. do [...] sierpnia 2013 r. nie zawiera żadnej z tych wad, jak również nie ma podstaw prawnych do uznania, iż w wydanej decyzji doszło do naruszenia przepisu art. 84 u.s.u.s. Jednocześnie pouczono, iż jeżeli strona uważa, że niniejsza decyzja nie jest zgodna z przepisami lub ze stanem faktycznym, to może wnieść odwołanie za pośrednictwem Oddziału ZUS do Sądu Rejonowego- Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych właściwego według miejsca zamieszkania w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.
Pismem z dnia [...] kwietnia 2016 r. strona, reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła odwołanie do Sądu Rejonowego w S. IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych żądając zmiany zaskarżonej decyzji w związku z naruszeniem art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 159 § 1 k.p.a. Skarżący zarzucił zaskarżonej decyzji, iż zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa poprzez naruszenie art. 40 § 2 k.p.a. w postaci wadliwego doręczenia decyzji, tj. pominięcia pełnomocnika strony w postępowaniu, co oznacza, że decyzja nie może wejść do obrotu prawnego, w konsekwencji nie ma aktu administracyjnego, od którego strona mogłaby wnieść odwołanie, jak również nie rozpoczyna się bieg terminu do wniesienia odwołania. Podniesiono także zarzut rażącego naruszenia prawa poprzez błędną interpretację znaczenia przepisu art. 84 u.s.u.s., gdyż strona składając oświadczenie pismem z dnia [...] sierpnia 2013 r. wyraźnie zawiadomiła organ ZUS o okolicznościach powodujących ustanie prawa do zasiłku chorobowego i o swojej woli wypłaty świadczenia renty, nie zaś świadczenia chorobowego.