Zgodnie z powołanym art. 233 O.p. organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:
1) utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji albo
2) uchyla decyzję organu pierwszej instancji:
a)w całości lub w części - i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy lub uchylając tę decyzję - umarza postępowanie w sprawie,
b) w całości i sprawę przekazuje do rozpatrzenia właściwemu organowi pierwszej instancji, jeżeli decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, albo
3) umarza postępowanie odwoławcze.
Organ odwoławczy może też uchylić w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę, organ odwoławczy wskazuje okoliczności faktyczne, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy ( § 2 ).
Stwierdzenie, że decyzja organu I instancji narusza prawo (z przyczyn innych, niż naruszenie przepisów o właściwości) może zatem skutkować wydaniem albo decyzji na podstawie art. 233 § 1 pkt 2a albo na podstawie art. 233 §2 O.p. O tym, który z tych rodzajów decyzji wyda organ odwoławczy decyduje stopień wyjaśnienia sprawy. Wydanie decyzji uchylającej rozstrzygnięcie organu I instancji i orzekającej co do istoty sprawy lub umarzającej postępowanie dopuszczalne jest tylko wówczas, gdy okoliczności sprawy zostały należycie ustalone i wyjaśnione lub zakres koniecznego do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego nie jest znaczny i brak ten może zostać uzupełniony na etapie postępowania odwoławczego. Jeżeli w sprawie brak jest istotnych ustaleń i dowodów lub gdy postępowanie dowodowe w ogóle nie zostało przeprowadzone, nie jest dopuszczalne konwalidowanie tego braku na etapie postępowania odwoławczego bez naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania. Oznacza to, że gdy w sprawie brak jest koniecznych ustaleń faktycznych lub gdy ustalenia te nie znalazły odzwierciedlenia w uzasadnieniu decyzji i aktach postepowania, organ odwoławczy jest zobligowany uchylić decyzję organu I instancji i przekazać mu sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując jednocześnie okoliczności faktyczne, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy. Taka sytuacja tj. niewykazanie w decyzji przesłanek materialnoprawnych jej wydania miała miejsce w rozpoznawanej sprawie, co zresztą było treścią zarzutów odwołania.
W rozpoznawanej sprawie DIAS słusznie uznał, że rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne jest wadliwe, jako że wydając decyzję o zarządzeniu konwoju towaru organ nie wykazał, czy zachodziły okoliczności wskazane w powołanym jako materialnoprawna podstawa tej decyzji art. 67 ust. 1 pkt 3 ustawy o KAS. Należy w pełni podzielić stanowisko organu odwoławczego, że wydając decyzję na podstawie art. 67 ust. 2a w związku z ust. 1 pkt 3 ustawy o KAS organ jest zobligowany ustalić i podać w uzasadnieniu jakie konkretnie okoliczności przewozu zadecydowały, że istniało uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do miejsca wskazanego w dokumencie towarzyszącym przesyłce. Decyzja Naczelnika DUCS z dnia [...] lipca 2017 r. nie spełniała tego wymogu. Poza bowiem wskazaniem i przytoczeniem przepisu stanowiącego podstawę jej wydania nie zawierała wskazania na jakiekolwiek okoliczności - czy to znane organowi z urzędu czy ujawnione na skutek kontroli - które świadczyłyby o istnieniu wskazanej wyżej przesłanki zastosowania art. 67 ust. 2a w związku z ust. 1 pkt 3 ustawy o KAS. Wskazane na wstępie przez Sąd ogólne przesłanki wprowadzenia i stosowania tej regulacji nie wyłączają obowiązku organu do każdorazowego zbadania okoliczności związanych z konkretnym przewozem lub przewoźnikiem w kontekście ustalenia czy faktycznie istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do miejsca wskazanego w dokumencie towarzyszącym przesyłce, przy czym ustalenia te muszą znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Organ drugiej instancji słusznie zatem uznał, że w decyzji Naczelnika DUCS zabrakło ustaleń faktycznych, warunkujących wydanie decyzji zarządzającej konwój towarów. Brak wskazania w decyzji pierwszej instancji takich ustaleń nie dawał zarazem organowi odwoławczemu podstawy do stwierdzenia, że okoliczności wskazane w art. 67 ust. 1 pkt 3 ustawy o KAS nie wystąpiły i do umorzenia postępowania. Nie można wykluczyć, że prawidłowo przeprowadzone postępowanie wyjaśniające w rozpoznawanej sprawie wykaże, że zarządzenie w dniu [...] lipca 2017 r. konwoju towarów, wraz z konsekwencjami wskazanymi w pkt 2-5 decyzji Naczelnika DUCS nr [...] było uzasadnione. Jak już bowiem wyjaśniono, decyzja, o jakiej mowa w art. 233 § 1 pkt 2 O.p., uchylająca decyzję organu I instancji i umarzająca postępowanie może być wydana jedynie, gdy nie występują wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy - co nie miało miejsca w tym wypadku.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa i na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.