Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński Sędziowie Sędzia NSA Anna Moskała Sędzia NSA Józef Kremis (sprawozdawca) Protokolant Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 lipca 2009 r. sprawy ze skargi G. T. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania K. G. z miejsca pobytu stałego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...] nr [...]; II. orzeka, że decyzje wymienione w punkcie I nie podlegają wykonaniu do dnia prawomocności wyroku.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda D. - powołując się na art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwanej dalej w skrócie "k.p.a.") - uchylił w całości decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...] r. (Nr [...]) o wymeldowaniu K. G. z miejsca pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w D. i orzekł o odmowie wymeldowania tejże.
Postępowanie w sprawie wymeldowania K. G. zostało wszczęte na wniosek G. G., które jest współwłaścicielką domu przy ul. [...] w D.. Wnioskodawczyni podniosła, że K. G. nie zamieszkuje pod wymienionym adresem od listopada 2007 r., natomiast budynek nie nadaje się do zamieszkania, dlatego też będzie przeprowadzony jego remont kapitalny lub rozbiórka.
Organ pierwszej instancji skierował do K. G. zawiadomienie o wszczęciu postępowania, jednakże adresatka nie odebrała przesyłki. Komisariat Policji w D., do którego zwrócił się Wójt Gminy D., poinformował, że według wypowiedzi najbliższych sąsiadów, K. G. nie mieszka w lokalu przy ul. [...] od października 2007 r. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w D. wyjaśnił, że K. G. od [...] do [...] r. przebywała w Zakładzie Opiekuńczo-Pielęgnacyjnym w S.. Ponieważ G. G. nie zgodziła na powrót K. G. do miejsca zameldowania, w dniu [...] r. umieszczono ją w Schronisku św. Brata Alberta dla Kobiet i Matek z Dziećmi we W. przy ul. [...]. W maju 2008 r. K. G. wystąpiła o przyznanie jej mieszkania z zasobów komunalnych gminy. Poinformowała przy tym, że oczekuje na miejsce w Domu Pomocy Społecznej w O. Ś.. Schronisko św. Brata Alberta potwierdziło, że K. G. pozostanie w tej placówce do dnia otrzymania miejsca w Domu Pomocy Społecznej w O. Ś..
W toku postępowania administracyjnego K. G. oświadczyła, że nie zgadza się na kontynuowanie czynności zmierzających do jej wymeldowania, gdyż nieprzebywanie w miejscu stałego zameldowania wynika ze złego stanu zdrowia i potrzeby opieki, a ponadto podniosła, że próbowała dostać się do mieszkania, ale brama była zamknięta, zaś dostęp do lokalu jest nadal utrudniony. Bezpośrednim powodem opuszczenia lokalu był zator, co wymagało leczenia poza domem.
Organ pierwszej instancji uznał, że skoro K. G. nie podjęła żadnych działań prawnych, aby - mimo utrudnień stwarzanych przez współwłaścicielkę budynku - umożliwić sobie powrót do domu, należało zastosować art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm., zwanej dalej w skrócie "u.e.l.d.o." ), gdyż K. G. opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego niedokonując wymeldowania.
W odwołaniu od pierwszoinstancyjnego rozstrzygnięcia K. G. zakwestionowała zasadność uznania, że dobrowolnie opuściła sporny lokal, podkreślając, że do jej nieobecności w lokalu przyczyniła się choroba oraz nieludzkie traktowanie i dokuczanie przez G. G..
Organ odwoławczy nie podzielił stanowiska Wójta Gminy D. w kwestii istnienia przesłanek umożliwiających wymeldowanie na podstawie art. 15 ust. 2 u.e.l.d.o., gdyż - jak stwierdził - z zebranych dowodów nie wynika jednoznacznie, że K. G. opuściła sporny lokal w rozumieniu tego przepisu. Dotychczasowe ustalenia pozwalają twierdzić, że K. G. nie przebywa w tym lokalu, jednakże przyczyną takiego stanu jest jej choroba (zator i amputacja kończyny). Sam fakt nieprzebywania w lokalu nie stanowi, zdaniem organu odwoławczego, dostatecznej podstawy do uznania, że osoba zameldowana w tym lokalu definitywnie i trwale opuściła miejsce pobytu stałego, trzeba bowiem uwzględnić wszystkie, mające wpływ na ustalenie stanu faktycznego, okoliczności występujące w konkretnej sprawie.