Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2005r. w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi F. P. na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane przez nie w mocy postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] nr [...]; II. orzeka, że zaskarżone postanowienie oraz postanowienie organu pierwszej instancji nie mogą być wykonane.
Prawomocnym wyrokiem z dnia 27 stycznia 2004 r. sygn. akt 3 II SA/ Wr 1845/2001 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. nr [...] z dnia [...] oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji - w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej u F. P. w postaci zawodowego uszkodzenia słuchu. Postanowieniem z dnia [...] nr [...], Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny we W. działając na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kodeksu postępowania administracyjnego zawiesił toczące się ponownie postępowanie w sprawie. W wyniku rozpatrzenia zażalenia złożonego przez skarżącego Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. postanowieniem z dnia [...] nr [...] utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.
W uzasadnieniu orzeczenia organ II instancji przytoczył między innymi, iż w wymienionym wyroku Sądu stwierdzono o naruszeniu przez organy orzekające w I i II instancji zasady prawdy obiektywnej przez nie ustalenie narażenia na hałas w okresie 1968-1979, 1971-1974, 1974-1984. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny we W. uzupełnił postępowanie wyjaśniające odnośnie narażenia zawodowego, tj. po uzupełnieniu dokumentacji o wyniki pomiaru natężenia dźwięku, prawidłowo skierował F. P. na badania do D. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy we W., ponieważ ustalenie stanu zdrowia nie może opierać się na nieaktualnych badaniach lekarskich z 2000 r. oraz 2001 r. i zainteresowany powinien zostać ponownie przebadany. Po przeprowadzeniu aktualnych badań stanu zdrowia zainteresowanego, uwzględniając narażenie w środowisku pracy, D. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we W. wyda stosowne orzeczenie lekarskie, które stanowi podstawę do rozpatrzenia sprawy i wydania decyzji przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego .
F. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, domagając się uchylenia podjętych w toku I i II instancji postanowień w przedmiocie zawieszenia postępowania, żądając także zasądzenia kosztów postępowania.
Na poparcie skargi skarżący zarzucił między innymi błędne przyjęcie przez organy Inspekcji Sanitarnej braku możliwości wydania decyzji o chorobie zawodowej na podstawie dotychczasowych orzeczeń lekarskich. W ocenie skarżącego nie zachodzą podstawy do zawieszenia postępowania zważywszy na brak ustawowej przesłanki określonej w art. 97 § 1 pkt 4 kodeksu postępowania administracyjnego, a mianowicie - potrzeby rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ, do czego zresztą organ II instancji w ogóle się nie ustosunkował. Zdaniem strony skarżącej wszystkie okoliczności sprawy zostały dostatecznie wyjaśnione do rozstrzygnięcia - dokonano pomiarów natężenia hałasu w środowisku pracy, orzeczenia lekarskie Kolejowego Ośrodka Medycyny Pracy we W., jak i Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej rozpoznające chorobę zawodową u skarżącego są dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 76 § 1 k.p.a. Wywodząc ich prejudycjalny charakter , wskazując również na treść motywów powołanego wyroku Sądu, skarżący podniósł, że powoływana w zaskarżonym postanowieniu konieczność uaktualnienia badań stopnia szkodzenia słuchu nie wynika z żadnego przepisu prawnego. Istnienie bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy rozpoznanym przez dwa zakłady społecznej służby zdrowia obustronnym odbiorczym uszkodzeniem słuchu, a 30 letnim okresem zatrudnienia na stanowisku maszynisty pojazdów trakcyjnych nie budzi żadnych wątpliwości. Dysponując posiadanym kompletnym materiałem dowodowym organ I instancji winien wydać decyzję administracyjną w sprawie.