Sprawa ze skargi na decyzję SKO we W. w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak, , Protokolant Starszy specjalista Katarzyna Jastrzębska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 3 lipca 2019 r. sprawy ze skargi J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta W. z [...] lipca 2018 r. nr [...]; II. przyznaje adwokatowi K.W. od Skarbu Państwa z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu kwotę 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych 20/100), w tym podatek od towarów i usług w kwocie 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych 20/100), tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji.

Inne orzeczenia o symbolu:
652 Sprawy ubezpieczeń zdrowotnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenia
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/5

Przedmiotem skargi J.W. (dalej: strona, skarżący) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. (dalej: SKO, organ II instancji, organ odwoławczy) z dnia [...]. września 2018 r. nr W. utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta W. (dalej: organ I instancji) z dnia [...]. lipca 2018 r. nr [...]. odmawiającą potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych dla strony.

W podstawie prawnej decyzji organu I instancji powołano art. 54 ust. 1, 2, 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1938 ze zm., dalej: uśoz) oraz art. 104 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, dalej: k.p.a)

Organ I instancji wskazał, że w dniu [...]. lipca 2018 r. skarżący złożył wniosek o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym na okres 90 dni. Decyzją z dnia [...]. lipca 2018 r. organ I instancji odmówił potwierdzenia prawa skarżącego do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W uzasadnieniu wskazano, że przeprowadzone postępowanie nie pozwoliło na potwierdzenie prawa strony do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych. Wskazał organ I instancji, że skarżący nie jest zarejestrowany w PUP, nie pobiera świadczeń z ZUS i KRUS, nie prowadzi działalności gospodarczej, jest osobą niepełnosprawną- ma orzeczenie zaliczające stronę do osób o lekkim stopniu niepełnosprawności do dnia [...]. lipca 2019 r., a obecnie nie toczy się postepowanie dotyczące wydania nowego orzeczenia. Dalej wskazał organ, że skarżący jest w posiadaniu nieruchomości we W.. Według oświadczenia strony, jest On jedynym właścicielem tej nieruchomości, o wartości trudnej do określenia, nie czerpie z tego tytułu żadnych korzyści, oraz nie widzi możliwości jej sprzedaży

Omówił organ art. 12 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 930), do którego odwołuje się art. 54 ust. 3 pkt 4 uśoz i stwierdził, że występują dysproporcje pomiędzy udokumentowaną wysokością dochodu, a sytuacją majątkową strony, która posiada nieruchomość, którą może spieniężyć lub wynająć, a tym samym strona może pokryć koszty leczenia z własnych zasobów lub wykupić indywidulane ubezpieczenie. Ponadto według organu strona ma możliwość uzyskania prawa do świadczeń opieki zdrowotnej poprzez rejestrację w Powiatowym Urzędzie Pracy, ponieważ lekki stopień niepełnosprawności nie ogranicza możliwości poszukiwania pracy i podjęcia zatrudnienia. Z dokumentacji nie wynika, że strona jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

W odwołaniu od ww. decyzji strona wskazała, że jest osobą bezdomną, nie ma możliwości sprzedaży czy wynajęcia nieruchomości.

SKO zaskarżoną decyzją utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ omówił przepis art. 54 uśoz oraz wskazał na konieczność ustalenia, czy wobec strony nie zachodzą okoliczności, o jakich stanowi art. 12 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. 2018 r., poz. 1508 ze zm., dalej: uops). Według SKO w sprawie bezsporne jest, ze skarżący jest właścicielem nieruchomości, o której SKO wie z urzędu - na podstawie akt innych spraw, w których skarżący jest stroną postępowania- że jej szacowana przez organ I instancji wartość wynosi [...]. Zauważyło Kolegium, że pomimo że strona nie kwestionuje wartości nieruchomości, to również w żaden sposób nie wykazuje, że nieruchomość jest bezwartościowa w kontekście możliwości przezwyciężenia sytuacji życiowej, w jakiej się strona znalazła. Podkreślił organ, że prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest limitowane okolicznościami związanymi z sytuacją dochodową strony i sytuacją majątkową. W sprawie skoro strona posiada nieruchomość, to nie może skutecznie ubiegać się o potwierdzenie świadczeń opieki zdrowotnej, nie wykazując jednocześnie działań, jakie podejmuje, aby we własnym zakresie, aby zmienić swoją sytuację. Zdaniem SKO rozważanie możliwości przyznania świadczeń stronie byłoby możliwe tyko wówczas, gdyby strona wykazała, że podejmowała racjonalne działania w celu zarządzania nieruchomością, natomiast strona w sprawie pozostaje bierna.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
652 Sprawy ubezpieczeń zdrowotnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenia
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze