Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk (sprawozdawca) Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi Powiatu Z. na decyzję Zarządu Województwa D. z dnia [...] czerwca 2012 r., Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty środków przypadających do zwrotu I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza nieważność decyzji Zarządu Województwa D. z dnia [...] kwietnia 2012 r., Nr [...]; III. zasądza od Zarządu Województwa D. na rzecz strony skarżącej kwotę 9.200 (dziewięć tysięcy dwieście) złotych tytułem kosztów postępowania.
W decyzji opisanej w sentencji niniejszego wyroku - wydanej wskutek wniosku beneficjenta o ponowne rozpatrzenie sprawy - Zarząd Województwa D. (określany dalej jako "ZWD", "Zarząd" lub "organ") utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję (z dnia [...] r., nr [...]) w której określona została kwota przypadająca do zwrotu, z puli środków przyznanych Powiatowi Z. (dalej - skrótowo - "beneficjent", "Powiat", "strona" lub "skarżący") na podstawie umowy z dnia [...] r. (nr [...]) o dofinansowanie projektu pod nazwą: "[...]".
Faktycznym powodem wydania decyzji określającej kwotę przypadającą do zwrotu było stwierdzenie przez organ - na podstawie dokonanego audytu zewnętrznego wymienionego projektu - uchybień zapisom § 10 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 oraz § 12 ust. 1 wspomnianej umowy, co miało nastąpić poprzez naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2010 r., nr 113, poz. 759 ze zm.), powoływanej w dalszych wywodach jako "p.z.p." Zarząd uznał, że dokumenty sporządzone przez beneficjenta w celu przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w ramach projektu, o którym była mowa, ograniczają możliwość podwykonawstwa. Jako podstawy prawne wydanej decyzji o zwrocie wskazano następujące przepisy: art. 60 lit. "b", art. 70 ust. 1 lit. "b" oraz art. 98 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz. Urz. UE L 210 ze zm.); art. 25 pkt 1 w związku z art. 26 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r., nr 84, poz. 712 ze zm.), przytaczanej dalej - w skrócie - jako u.z.p.p.r.; art. 207 ust. 1 pkt 2 i ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. nr 84, poz. 1240 ze m.) - "u.f.p."
W skardze Powiatu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zażądano:
1) uchylenia drugoinstancyjnej decyzji ZWD (z dnia [...] r.);
2) stwierdzenia nieważności poprzedzającej ją decyzji tego samego organu (z dnia [...] r.), jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa;
3) zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie [...] zł, zważywszy na zawiłość sprawy, co powodowało zwiększony nakład pracy pełnomocnika strony skarżącej.
Zdaniem autorki skargi, rażące naruszenie prawa przez decyzję wydaną w pierwszej instancji (z dnia [...] r.) miałoby polegać na tym, że została ona podpisana jednoosobowo przez Wicemarszałka Województwa D. (z upoważnienia Marszałka), gdy tymczasem organem właściwym do wydania tego orzeczenia był Zarząd Województwa D.
Podstawowy zarzut, jaki sformułowano w skardze pod adresem decyzji z dnia [...] r., to utrzymanie w mocy decyzji dotkniętej wadą kwalifikowaną, o której mowa. W obszernym i drobiazgowym uzasadnieniu skargi podniesiono ponadto następujące argumenty: