Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej z tytułu niewykonania obowiązku przewoźnika
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędzia NSA Anna Moskała (sprawozdawca), , Protokolant specjalista Katarzyna Jastrzębska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 listopada 2018 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. Sp. k. z/s w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej z tytułu niewykonania obowiązku przewoźnika I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/10

Zaskarżoną decyzją z [...] czerwca 2018 r., Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor IAS) - po rozpatrzeniu odwołania "A" Sp. z o.o. Sp.k. z/s w K. (dalej: spółka, strona, skarżąca) - utrzymał w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Celno-Skarbowego we W. (dalej: Naczelnik DUCS) z [...] stycznia 2018 r., mocą której nałożono na spółkę karę pieniężną w kwocie 5.000 zł. Kara była konsekwencją niewykonania przez spółkę obowiązku przewoźnika, tj. nieuzupełnienia w rejestrze zgłoszeń systemu monitorowania drogowego zgłoszenia o numerze referencyjnym [...] o dane wymagane przepisami prawa, o których mowa w art. 5 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i towarowego przewozu towarów (Dz. U. z 2017 r., poz. 708 ze zm. - dalej: u.s.m.d.k.p.t., ustawa). Jako podstawę prawną decyzji podał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm. - dalej: O.p.) oraz art. 22 ust. 2 i art. 26 ust. 5 u.s.m.d.k.p.t.

Z akt sprawy wynika, że funkcjonariusze DUCS przeprowadzili kontrolę przewozu drogowego oleju napędowego (CN 2710) w ilości 2.500 litrów. Podmiotem wysyłającym i zarazem przewoźnikiem była spółka. Ustalili, że w zgłoszeniu [...], w zakładce środek transportu, przewoźnik nie uzupełnił danych dotyczących numeru zezwolenia drogowego. Kierowca okazał ważny wypis z zaświadczenia na krajowy przewóz rzeczy na potrzeby własne ale dokument ten nie był odnotowany w zgłoszeniu, w systemie SENT. Protokół z kontroli został podpisany przez kierowcę bez uwag.

W konsekwencji powyższych ustaleń, Naczelnik DUCS wszczął w stosunku do spółki postępowanie w sprawie nałożenia kary pieniężnej z tytułu nieuzupełnienia w/w zgłoszenia o - wymagane przepisami prawa - dane. Pismem z [...] września 2017 r., spółka wniosła o umorzenie postępowania lub odstąpienie od nałożenia kary, z uwagi na ważny interes przewoźnika i ważny interes publiczny. Wskazała, że karę pieniężną nakłada się w sytuacji nieuzupełnienia przez przewoźnika zgłoszenia o określone dane. Stwierdziła, że dane zostały przez nią uzupełnione podczas kontroli, poprzez podanie numeru zaświadczenia o przewozach drogowych na potrzeby własne. Wywodziła, że omyłkowy brak podania w zgłoszeniu SENT numeru wydanego jej zaświadczenia nie miał wpływu na możliwość pełnej i rzetelnej kontroli przewozu towarów. Motywowała, że uchybienie, którego się dopuściła, było drobne i zostało przez nią sanowane. Zwróciła uwagę na cel ustawy o systemie monitorowania, którym jest walka z nieuczciwymi podmiotami dokonującymi nielegalnego i nieopodatkowanego obrotu paliwami płynnymi. Wyjaśniła, że w sprawie nie mamy do czynienia z takim nieuczciwym podmiotem. Podniosła, że przepisy ustawy obowiązują od niedawna, są rozwiązaniem nowym i dotychczas nieznanym a praktyka ich stosowania przez organy administracji nie jest jednolita. Przywołała wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z 2 czerwca 2016 r. (C-418/14), w którym stwierdzono, że jeśli nie ma wątpliwości co do przeznaczenia produktów energetycznych do celów stosowania przez ustawę krajową, to nakładanie na podatnika sankcji za same uchybienia formalne wykracza poza to, co jest niezbędne w celu zapobiegania unikania opodatkowania i oszustwom podatkowym.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej