Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk (sprawozdawca) Protokolant Monika Tarasiewicz po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 3 października 2013 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w zakresie zmiany lokalizacji punktu gier na automatach o niskich wygranych. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych kosztów postępowania; III. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia prawomocności wyroku. Do wyroku zgłoszono Zdanie odrębne.
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej we W. - działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ordynacji podatkowej (w skrócie "o.p.") - po rozpatrzeniu odwołania strony skarżącej od własnej decyzji z dnia [...] 2012 r., utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
W uzasadnieniu decyzji wydanej w drugiej instancji organ wskazał następujące okoliczności faktyczne sprawy.
Decyzją z dnia [...] 2008 r. (Nr [...]) Dyrektor Izby Skarbowej we W. udzielił skarżącej spółce zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie Województwa D.
Wnioskiem z dnia [...] 2009 r. strona zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej o zmianę posiadanego zezwolenia, w części zawierającej zestawienie punktów gier. Decyzją z dnia [...] 2010 r. odmówiono spółce dokonania wnioskowanej zmiany. Rozstrzygnięcie to nie było weryfikowane w trybie nadzoru instancyjnego.
Pismem z dnia [...] 2012 r. skarżąca spółka wniosła o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem dopiero co wskazanej decyzji ostatecznej z dnia [...] 2010 r., powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11. Dyrektor Izby Celnej wznowił postępowanie w sprawie, następnie zaś, orzekając merytorycznie we wznowionym postępowaniu, odmówił uchylenia własnej, ostatecznej decyzji z dnia [...] 2010 r., w przedmiocie odmowy dokonania zmiany posiadanego przez spółkę zezwolenia, w zakresie lokalizacji punktów gier na automatach o niskich wygranych.
Uzasadniając odmowną decyzję wydaną we wznowionym postępowaniu na poziomie pierwszej instancji, wskazano na treść art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.) i wyjaśniono, że - w świetle postanowienia tego przepisu - modyfikacja zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych dotycząca zmiany miejsca urządzenia gry jest niedopuszczalna.
W odwołaniu od takiego rozstrzygnięcia, spółka zarzuciła organowi celnemu naruszenie fundamentalnych zasad prawa Unii Europejskiej uregulowanych w Traktacie z Lizbony zmieniającym Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską z dnia 13 grudnia 2007 r. oraz naruszenie art. 2, art. 31 ust. 3 w zw. z art. 22, art. 61, art. 7 Konstytucji RP, poprzez wydanie zaskarżonej decyzji na podstawie przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, która została uchwalona z pominięciem procedury notyfikacyjnej, a zatem w sposób bezprawny i jako taka obowiązuje.
Organ administracji celnej nie uznał zarzutów odwołania i podniósł, że przepisy dotyczące działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych (w tym art. 135 ust. 1, art. 48 ust. 1, art. 129 ust. 1 ustawy o grach hazardowych) nie mają charakteru przepisów technicznych w rozumieniu wspomnianej dyrektywy. Zdaniem Dyrektora Izby Celnej, takiego stanowiska nie neguje wcale wyrok Trybunału z dnia 19 lipca 2012 r., wydany w połączonych sprawach C-213/11, C-214/11 i 217/11.