W ocenie Sądu jednakże fakt, iż przywołane w skardze przepisy ustaw, 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U z 2003 r. Nr 207, poz.2216 ze zm.) - a to art. 18 ust.1 pkt 1-5, art. 42. art. 44 oraz art. 47 - konkretyzują obowiązki inwestora, ostatecznie nie przesądza, że postępowanie administracyjne w przedmiocie zezwolenia o zajęcie pasa drogowego, toczące się z wniosku innego podmiotu, dotyczy interesu prawnego lub obowiązku inwestora.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędziowie Sędzia NSA Anna Moskała Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (sprawozdawca) Protokolant Monika Mikołajczyk po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi D. Spółki Gazownictwa sp. z o. o. we W. - Zakład Gazowniczy w Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego oddala skargę.
Decyzją nr [...], z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. umorzyło postępowanie odwoławcze, wszczęte odwołaniem D. Spółki Gazownictwa spółki z o. o. we W. od decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...] Nr [...], odmawiającej zezwolenia na zajęcie pasa drogowego Zakładowi Instalacji Sanitarnych A spółce jawnej H. M., M. M.-K.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, iż w dniu 12 grudnia 2005 r. Zakład Instalacji Sanitarnych A s.j. H. M., M. M.-K., zwrócił się o wyrażenie zgody na zajęcie w dniach 14-17 grudnia 2005 r. pasa drogowego drogi gminnej ulicy Ł. w B. - celem wymiany przyłączy gazowych, wskazując, że prac tych nie można wykonać metodą przecisków. We wniosku tym podano, że inwestorem jest "DSG W. Sp. z o. o. ZG Z.".
Decyzją Prezydenta Miasta B. z dnia [...] odmówiono wydania wnioskowanego zezwolenia Zakładowi Instalacji Sanitarnych A s.j. H. M., M. M.-K., na zajęcie pasa drogowego dla wymiany przyłączy gazowych metodą rozkopów otwartych. U podstaw decyzji organu I instancji legła opinia zarządcy drogi, zgodnie z którą, zaproponowana przez spółkę jawną A metoda wykonania robot jest destrukcyjna dla nawierzchni. Nadto organ I instancji wskazał, iż już na etapie uzgadniania dokumentacji projektowej zarządca drogi zastrzegł, że przejścia przez jezdnię są dopuszczalne jedynie metodą rozkopów punktowych i przeciskiem.
Odwołanie od powyższej opinii wniósł inwestor planowanych prac - D. Spółka Gazownictwa spółka z o. o. we W. Zakład Gazowniczy Z.
Zdaniem odwołującej się spółki decyzja organu I instancji jest wadliwa, gdyż oparto ją na błędnych ustaleniach stanu faktycznego. D. Spółka Gazownictwa twierdziła bowiem, że wykonanie remontu (wymiany) przyłączy gazowych metodą przecisków było niemożliwe stąd wykonawca po wystąpieniu z wnioskiem o zezwolenie na zajęcie pasa drogowego w trybie awaryjnym roboty wykonał, w terminach we wniosku wskazanym.
Interes prawny w ubieganiu się o zmianę kwestionowanej decyzji (mimo wykonania robót) D. Spółka Gazownictwa spółka z o.o. uzasadniała obawą, że zarządca drogi uzna zajęcie pasa drogowego za dokonane bez zezwolenia i że wymierzy karę pieniężną określoną w art. 40 ust.12 ustawy o drogach publicznych.
Umarzając postępowanie odwoławcze organ II instancji wskazał, iż dla rozstrzygnięcia sprawy konieczne było ustalenie, czy D. Spółka Gazownictwa spółka z o. o. we W. (inwestor), jest stroną postępowania administracyjnego, a zatem czy jest podmiotem uprawnionym do złożenia odwołania od decyzji I instancji. Przedmiotem badania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze było zatem, czy status inwestora w postępowaniu o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego powoduje jednoczesne istnienie po stronie podmiotu interesu prawnego.
Rozpatrując przedmiotowe zagadnienie, organ odwoławczy wyjaśnił, iż zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (teks jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), - zwanego w dalszych wywodach w skrócie k.p.a., stroną postępowania jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, albo kto żąda czynności ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Wskazując na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego w tym przedmiocie, organ II instancji wskazał, iż interes prawny ma charakter materialnoprawny. Oparty jest więc na normach administracyjnego prawa materialnego, gdzie musi istnieć norma prawa materialnego, przewidująca w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do konkretnego podmiotu, możliwość wydania określonego aktu. Jednocześnie organ podkreślił, iż w doktrynie prawa administracyjnego wskazuje się, że interes prawny musi być "własny", a nie można go wywodzić wyłącznie z sytuacji prawnej innego podmiotu, nawet jeżeli w konkretnej sprawie związki te miałyby charakter nie tylko faktyczny ale i prawny. Organ powołał się także na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2002 roku, o sygn. akt IV SA 1132/00, gdzie sąd ten wskazał, że "szczególnymi cechami interesu prawnego w postępowaniu administracyjnym i w prawie administracyjnym jest po pierwsze bezpośredniość związku między sytuacją danego podmiotu a normą prawa materialnego, na której budowany jest interes prawny. Oznacza to, że jeżeli sprawa dotyczy dwóch lub więcej podmiotów, to interes prawny mają tylko te z nich, których sytuacja prawna wynika wprost z normy prawa materialnego, a nie powstaje za pośrednictwem drugiego podmiotu".