Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby celnej we W. w przedmiocie nałożenie kary pieniężnej wymierzonej w związku z wykonywaniem przewozu bez wymaganego zaświadczenia i opłaty
Uzasadnienie strona 2/5

Wskazano przy tym, że stosowne zaświadczenia wydaje właściwy dla siedziby przedsiębiorcy starosta (art. 33 ust. 8 ustawy), organem uprawnionym do kontroli dokumentów są m.in. funkcjonariusze celni (art. 89 ust.1) a naruszenie obowiązków wynikających z ustawy - w myśl jest art. 92 ust. 1 ustawy - podlega karze pieniężnej w wysokości wskazanej w tym przepisie i w załączniku do niej (w szczególności w pkt. 1.4.1 oraz w pkt. 1.1.7).

Jako podstawę prawną obowiązku uiszczania opłaty za przejazd pojazdu wskazano art. 42 ust.1 powołanej wyżej ustawy oraz § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14.12.2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U. Nr 150, poz.1684 ze zm.). Podniesiono, że według § 5 powołanego aktu wykonawczego uiszczenie opłaty następuje przez nabycie i wypełnienie karty opłat a wypełniona przed rozpoczęciem przejazdu karta stanowi dokument potwierdzający wniesienie tej opłaty (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

W ocenie organu odwoławczego organ I instancji poprawnie i wyczerpująco zgromadził materiał dowody sprawy oraz prawidłowo dokonał analizy i oceny tego materiału, szczegółowo i wyczerpująco uzasadnił też rozstrzygniecie. Dyrektor Izby Celnej ustalił, że A. P. P. jest przedsiębiorcą, prowadzącym zarejestrowaną działalność gospodarczą, przedmiotem której jest sprzedaż detaliczna pojazdów mechanicznych. Ustalił też, że w przeddzień kontroli p. P. kupił - jak wynika z faktury VAT 39470/05 - na potrzeby działalności gospodarczej olej napędowy w ilości 141 litrów. Odnośnie opłaty organ uznał, że - wobec składania przez A. P. P. różniących się miedzy sobą wyjaśnień - przyjąć należało, że wiarygodne są zeznania, w których przyznał, iż karty nie wypełnił przez nieuwagę.

Oceniając te zeznania organ II instancji uznał, że wykonywany przez A. P. P. przewóz był niezarobkowym przewozem drogowym na potrzeby własne a postępowanie wykazało, iż nie wykonał on obowiązków z tym związanych nałożonych przepisami prawa. Wyjaśniono też, że na nałożenie kary i jej wymiar bez znaczenia są okoliczności dotyczące sytuacji materialnej strony.

Nie godząc się z tym rozstrzygnięciem A. P. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę. Domagając się w niej uchylenia zaskarżonej decyzji oraz zasądzenia kosztów postępowania sformułował zarzut:

- naruszenia art. 1, art. 42 ust.1, art. 87 ust.1 pkt. 3 i ust. 2, art. 92 ust. 1 i ust. 4 ustawy o transporcie drogowym oraz § 3, § 4 i § 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych - poprzez błędne nałożenie kary pieniężnej na osobę, która nie spełnia warunków określonych w art.1 ust.1 ustawy,

- naruszenia art. 93 ust. 1 pkt. 106 ustawy o transporcie drogowym - poprzez wymierzenie opłaty osobie nie podlegającej warunkom tej ustawy.

W uzasadnieniu skargi A. P. P. podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia, twierdził, że jechał prywatnie, nie musiał zatem posiadać ani karty opłaty drogowej ani zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do prowadzonej działalności podstawowej. Podnosił, że ma prawo prowadzić życie prywatne, w samochodzie nie miał dokumentów firmowych, zleceń, faktur, dowodów zapłaty itp. Nie zgodził się z tym, iż jego wyjaśnienia co do celu podróży nie były wiarygodne. Według niego dowód nabycia oleju nie może przesądzać tej kwestii. Jego zdaniem jedynie jego oświadczenia i dokumenty potwierdzające wykonywanie usługi pozwalają na ustalenie, w jakim znaczeniu pojazd był użytkowany. Skarżący wywodził, że skoro użytkował samochód do celów prywatnych to nie ma do niego zastosowania art. 1 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym.

Strona 2/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej