Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodnicząc Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk Protokolant Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 2 września 2009 r. sprawy ze skargi Powiatu w Miliczu na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 20 lutego 2009 r. nr NK.II.0911-10/118/09 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Powiatu w Miliczu z dnia 12 lutego 2009 r. nr XXIII/162/2009 w sprawie utworzenia i nadania statutu Powiatowej Biblioteki Publicznej w Miliczu oddala skargę.
W dniu 12 lutego 2009 Rada Powiatu w Miliczu podjęła uchwałę nr XXIII/162/2009 w sprawie utworzenia i nadania statutu Powiatowej Biblioteki Publicznej w Miliczu. Paragraf piąty aktu stanowił, że wchodzi on w życie z dniem podjęcia.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 20 lutego 2009 roku Wojewoda Dolnośląski stwierdził nieważność tej uchwały, wskazując w uzasadnieniu na generalny i abstrakcyjny charakter norm w niej zawartych, co czyni ją aktem prawa miejscowego. Przesądza to z kolei o właściwym trybie jej promulgacji, by mogła skutecznie wejść w życie, a tym samym stać się prawnie wiążąca. Przywołał art. 13 pkt 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, zgodnie z którym w wojewódzkim dzienniku urzędowym ogłasza się akty prawa miejscowego stanowione m.in. przez organy powiatów. Nadto wskazał, że według art. 4 ustawy - akt prawa miejscowego powinien przewidywać odpowiedni czasokres wejścia w życie uchwały liczony od dnia opublikowania. Podał również, że prawidłowa pod względem prawnym uchwała musi spełniać niezbędne wymagania zarówno w aspekcie materialnym jak i formalnym. Oznacza to, że treść uchwały musi być zgodna z przepisami prawa, a ponadto tryb podjęcia winien odpowiadać określonym procedurom. W ramach katalogu formalnych warunków podjęcia ważnej uchwały wyróżnić można także konieczność realizacji obowiązku promulgacyjnego. Jeśli przepisy prawa przewidują obowiązek publikacji aktów prawnych określonej kategorii, niewykonanie takiego obowiązku równoznaczne jest z istotnym naruszeniem prawa i skutkuje koniecznością stwierdzenia nieważności uchwały w całości.
Z rozstrzygnięciem powyższym nie zgodził się Powiat Milicz. W skardze z dnia 19 marca 2009 roku, zarzucił naruszenie art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym poprzez jego zastosowanie i stwierdzenie nieważności całej uchwały, podczas gdy brak było podstaw do stwierdzenia nieważności całej uchwały oraz art. 8 ust. 3 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego z dnia 15 października 1985 r., w ten sposób, że poprzez nadmierną ingerencję organu nadzoru w kontrolę społeczności lokalnych naruszona została wyrażona w tym akcie zasada proporcjonalności. Organ samorządu terytorialnego wniósł jednocześnie o uchylenie zaskarżonego aktu nadzorczego. W uzasadnieniu podniósł ponadto, że organ nadzoru powinien jedynie stwierdzić nieważność § 5 tej uchwały. Rozstrzygnięcie takie umożliwiłoby organowi stanowiącemu jednostkę samorządu terytorialnego realizację obowiązku promulgacyjnego bez konieczności przechodzenia od nowa przez całą procedurę podejmowania uchwały w sprawie powołania biblioteki. Jednocześnie osiągnięty zostałby cel, który przyświecał organowi nadzoru, czyli ogłoszenie przedmiotowej uchwały w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Tymczasem rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego opóźnia w czasie utworzenie ważnego ośrodka kultury dla lokalnej społeczności jakim bez wątpienia jest powiatowa biblioteka publiczna. Zdaniem autora skargi Wojewoda Dolnośląski mógł osiągnąć ten sam skutek stosując inne, mniej uciążliwe dla jednostki samorządu terytorialnego środki nadzoru oraz zarzucił, że stwierdzając nieważność całej uchwały Wojewoda Dolnośląski nie wziął pod uwagę interesu publicznego jakim bez wątpienia są oczekiwania lokalnej społeczności co do utworzenia powiatowej biblioteki publicznej, która będzie ważnym ośrodkiem kultury w powiecie. Poprzez nadmierną interwencję ze strony organu, w sytuacji kiedy te same cele można było osiągnąć stwierdzając nieważność tylko § 5 uchwały, zachwiana została jedna z podstawowych zasad, którymi powinien się kierować organ nadzoru, czyli zasada proporcjonalności.