Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kamila Paszowska - Wojnar, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankowska - Szostak (sprawozdawca), Sędziowie Anna Kuczyńska - Szczytkowska, Asesor WSA, Protokolant st. specjalista Ewa Bogulak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. na pismo Dyrektora Dolnośląskiego Wojewódzkiego Urzędu Pracy z dnia 11 lutego 2021 r. nr NS/AMS/3055/17/21 w przedmiocie odmowy przyznania świadczeń na rzecz ochrony miejsca pracy I. uchyla zaskarżony akt; II. zasądza od Dyrektora Dolnośląskiego Wojewódzkiego Urzędu Pracy na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Dyrektor (...) Wojewódzkiego Urzędu Pracy (dalej Dyrektor (...)WUP, organ) pismem z dnia (...) lutego 2021 r. nr (...) poinformował A. Sp. z o. o. z siedzibą we W. (dalej: skarżąca spółka, spółka, wnioskodawca, strona skarżąca), że wniosek spółki z dnia (...) grudnia 2020 r. nr (...) został rozpatrzony negatywnie na podstawie art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID -19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm., dalej ustawa o COVID-19). Wskazał, że z załączonego do wniosku formularza pomocy publicznej (formularz informacji przedstawionych przy ubieganiu się o pomoc publiczną związaną z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 oraz jej skutków) wynika, że w reprezentowanym podmiocie na dzień 31 grudnia 2019 r. wysokość niepokrytych strat przewyższa 50% wysokości kapitału zarejestrowanego. Tym samym nie został spełniony jeden z warunków do uzyskania przedmiotowej pomocy publicznej (art. 15 zzzh ust. 1 ustawy o COVID-19). Dyrektor (...)WUP wskazał, że zgodnie z Komunikatem Komisji Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii Covid-19 z dnia 19 marca 2020 r. (C(2020) 1863 ze zm.), sekcja 3.1 pkt 22 lit. c pomoc nie może być przyznana przedsiębiorstwom, które w dniu 31 grudnia 2019 r. znajdowały się już w trudnej sytuacji. Odstępstwa w tym zakresie przewidziano w przypadku przedsiębiorstw zaliczonych do grupy mikroprzedsiębiorstw i małych przedsiębiorstw. Zgodnie bowiem z pkt 22 lit. ca Komunikatu KE pomoc można przyznać mikroprzedsiębiorstwom i małych przedsiębiorstwom (w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu), które w dniu 31 grudnia 2019 r. już znajdowały się w trudnej sytuacji, pod warunkiem że nie są one objęte zbiorowym postępowaniem upadłościowym na podstawie prawa krajowego oraz nie otrzymały pomocy na ratowanie, ani pomocy ma restrukturyzację.
W piśmie tym Dyrektor (...)WUP wskazał, że skarżąca spółka nie jest mikro i małym przedsiębiorcą (w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r.) i dlatego powyższy wyjątek nie może mieć do niej zastosowania.
Końcowo organ wskazał, że rozstrzygnięcie Dyrektora (...)WUP w tej sprawie jest wiążące i może być przedmiotem zaskarżenia do sądu właściwego miejscowo dla siedziby Wojewódzkiego Urzędu Pracy.
Pismo to zostało doręczone pełnomocnikowi spółki w dniu 16 lutego 2021 r.
Pismami z dnia 2 marca 2021 r. pełnomocnik spółki złożył zarówno odwołanie jak i wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej - jak wskazał - decyzją Dyrektora (...)WUP.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy podał, że wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie świadczeń na podstawie art. 15gga ustawy o COVID-19. Podkreślił, że przepis ten nie przewiduje wymogu, na dzień 31 grudnia 2019 r. wysokość niepokrytych strat nie mogła przewyższać 50% wysokości kapitału zarejestrowanego. Przesłanka ta nie została wymieniona w tym przepisie i nie wiąże wnioskodawcy. Komunikat Komisji, na który powołał się organ, nie jest dla wnioskodawcy źródłem prawa. Zdaniem Wnioskodawcy Komunikat Komisji stanowi wyłącznie soft law i nie może być bezpośrednim źródłem praw i obowiązków dla wnioskodawcy. Z tego względu ubiegając się o wsparcie wnioskodawca oparł się na przesłankach przewidzianych w art. 15gga ustawy o COVID-19, gdyż postanowienia tego artykułu są dla niego wiążącymi, ustawowymi kryteriami otrzymywania wsparcia. Dlatego też wnioskodawca spełnia kryteria o których mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19 i dlatego powinny mu zostać przyznane.