Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Krawczak, Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2014 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę
I. Stan sprawy przedstawia się następująco:
1. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. (dalej zwany: "NUS") decyzją z [...] grudnia 2012r. określił Skarżącemu - D. S. zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej zwany: "p.c.c.") w wysokości 100.000zł, w podstawie prawnej wskazując art. 21 § 1 pkt 1 i § 3, art. 51 § 1, art. 53 § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm.; dalej zwanej: "O.p.") oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 sierpnia 2005r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz.U. Nr 165, poz. 1373), art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b), art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 pkt 7, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 7, art. 10 ust. 1, art. 12 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.; dalej zwanej: "u.p.c.c.").
W uzasadnieniu NUS wskazał, iż w trakcie postępowania kontrolnego prowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. (dalej zwany: "DUKS") w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczenia i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od lipca 2007r. do marca 2010r. ustalono, że Skarżący pożyczył 17 grudnia 2007r. 500.000 zł od P. K., nie składając deklaracji na p.c.c. i nie wpłacając należnego podatku. NUS, uznał więc, iż w sprawie zaszła przesłanka określona w art. 7 ust. 5u.p.c.c.- powołanie się przez podatnika przed organem kontroli podatkowej w trakcie postępowania kontrolnego na zawarcie pożyczki, gdy należny p.c.c. nie został zapłacony oraz przyjął do podstawy opodatkowania wartość pożyczki i zastosował stawkę w wysokości 20%.
Decyzja NUS stała się ostateczna w administracyjnym toku instancji.
2. Skarżący pismem z 14 czerwca 2013r. wniósł o stwierdzenie nieważności ww. decyzji ostatecznej NUS, gdyż rażąco naruszałaona prawo przez zastosowanie art. 7 ust. 5 pkt 1 u.p.c.c, przy braku określenia przesłanek wskazanych w tym przepisie i przez błędne obliczenie odsetek. W podstawie faktycznej nie wskazano, że podatnik powołał się na zawarcie umowy pożyczki, wskazano jedynie, że ustalono, że Skarżący zawarł umowę pożyczki. W sprawie, zdaniem Skarżącego, nie doszło do powołania się na zawarcie pożyczki, a w świetle orzecznictwa, powinna być to inicjatywa Skarżącego (wyroki WSA: w Warszawie z 15 listopada 2012r. sygn. akt III SA/Wa 2703/12, w Kielcach z 31 marca 2011r. sygn. akt I SA/Ke 216/11; w Gdańsku z 2 lutego 2011r. sygn. akt I SA/Gd 958/11, z 6 grudnia 2011r. sygn. akt I SA/Gd 1131/10; wyrok NSA z 5 marca 2013r. sygn. akt II FSK 762/12). Należało więc zastosować zwykła stawkę p.c.c., a zastosowana przez NUS stawka sankcyjna narusza art. 3 ust. 1 pkt 4 u.p.c.c. Obowiązek podatkowy nie powstał na nowo. Nie doszło bowiem do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Art. 7 ust. 5 u.p.c.c. naruszono przez wyznaczenie naliczenia odsetek od 2 stycznia 2008r., co jest sprzeczne z literalną wykładnią ww. przepisu.