Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Monika Barszcz (sprawozdawca), Sędziowie asesor WSA Piotr Dębkowski, sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz, Protokolant starszy referent Cezary Ciwiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratury Rejonowej w G. na uchwałę Rady Miasta L. z dnia 28 października 2016 r. nr XXI/111/2016 w przedmiocie określenia wzorów formularzy informacji i deklaracji podatkowych Stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej zawarcia w załącznikach nr 2, nr 6 i nr 8 w "Pouczeniu" oświadczenia o treści "Za podawanie nieprawdy lub zatajenie prawdy i przez to narażenie podatku na uszczuplenie grozi odpowiedzialność przewidziana w Kodeksie karnym skarbowym"
Prokurator [...] w G. (dalej: "Prokurator" lub "Skarżący") skargą z [...] grudnia 2017 r. zaskarżył w części uchwałę Rady [...] L. Nr [...] z dnia [...] października 2015 r. w sprawie określenia wzorów formularzy, informacji i deklaracji podatkowych.
Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 466 ze zm., dalej także: "u.s.g.") oraz art. 6a ust. 11 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 617 ze zm., dalej także: "ustawa o podatku rolnym"), art. 6 ust. 9 ustawy z 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. 2017 r., poz. 1821), art. 6 ust. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U.2017 r., poz. 1785, dalej także: "u.o.p.l."), polegające na zawarciu we wzorach deklaracji na podatek od nieruchomości, deklaracji na podatek rolny, deklaracji na podatek leśny stanowiących odpowiednio załączniki Nr 2, Nr 6 oraz Nr 8 do zaskarżonej uchwały, w "Pouczeniu", oświadczenia o treści "Za podawanie nieprawdy lub zatajanie prawdy i przez to narażanie podatku na uszczuplenie grozi odpowiedzialność przewidziana w Kodeksie karnym skarbowym".
W uzasadnieniu skargi Prokurator podniósł, że przepisy powołane jako podstawa prawna zaskarżonej uchwały nie dają organowi uprawnienia do nałożenia na osobę zainteresowaną obowiązku składania oświadczenia z takim pouczeniem. W rezultacie zawarte sformułowanie wykracza poza ramy upoważnienia ustawowego. Na tej podstawie Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonym zakresie.
W odpowiedzi na skargę Rada [...] L. wniosła o umorzenie postępowania wskazując, iż zakwestionowane postanowienia zaskarżonej uchwały zostały uchylone na podstawie uchwały Rady [...] L. Nr [...] z [...] marca 2018 roku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 5 października 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 963/18 umorzył postępowanie w niniejszej sprawie.
Po rozpoznaniu zażalenia Prokuratora Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 12 lutego 2019 r., sygn. akt. II FZ 800/18 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, wskazując że uchylenie uchwały w sytuacji takiej, jak w niniejszej sprawie, wywołuje skutki prawne dopiero od dnia podjęcia uchwały uchylającej. Sąd administracyjny, uwzględniając skargę na uchwałę organu samorządu terytorialnego, może jedynie stwierdzić jej nieważność (art. 147 § 1 p.p.s.a.). Sąd ma zatem kompetencje do wyeliminowania uchwały z obrotu prawnego ze skutkiem ex tunc, a więc od chwili jej podjęcia. Następstwa stwierdzenia nieważności uchwały (ex tunc) są dalej idące niż uchylenie uchwały, które wywiera jedynie skutek ex nunc, tj. od daty jej uchylenia, a więc zmiana lub uchylenie uchwały podjętej przez organ jednostki samorządu terytorialnego w sprawie z zakresu administracji publicznej nie czyni zbędnym wydania przez sąd administracyjny wyroku, jeżeli zaskarżona uchwała może być stosowana do sytuacji z okresu poprzedzającego jej uchylenie lub zmianę.