Skarżący zarzucili również organowi pierwszej instancji sprzeczne z zasadami konstytucyjnymi założenie, że obywatel korzystając z konstytucyjnego prawa do złożenia odwołania od decyzji, stwarza sytuację, w której organ ma prawo zakładać, iż zobowiązanie nie zostanie dobrowolnie zapłacone w okresie 3 miesięcy pozostających do upływu terminu jego przedawnienia. Całość uprawdopodobnienia organu pierwszej instancji sprowadza się do w/w stwierdzenia. Skarżący zwrócili uwagę, że uprawdopodobnienie, iż zobowiązanie nie zostanie wykonane, jest drugą niezależną od obiektywnej przesłanki upływającego terminu przedawnienia przesłanką, którą organy powinny wykazać w uzasadnieniu postanowienia o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Zdaniem Skarżących, takie stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie sądowym m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 23 czerwca 2010r., sygn. akt I SA/Bk 231/10, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 maja 2010r., sygn. akt I SA/Łd 263/10. Ponadto Skarżący twierdzili, że postanowienie o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności zostało wydane w warunkach nieważności, gdyż nie doręczono postanowienia pełnomocnikowi ustanowionemu 8 sierpnia 2012r. na podstawie pełnomocnictw złożonych w urzędzie 9 sierpnia 2012r. do reprezentowania w postępowaniach dotyczących określenia wysokości zobowiązania podatkowego za rok 2006, 2007 i 2008.
Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z [...] listopada 2013r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z [...] lutego 2013r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. w kwocie 55.356,00 zł.
W uzasadnieniu powołanego na wstępie, zaskarżonego postanowienia Dyrektor Izby Skarbowej powołując się na przepisy art. 239a i art. 239b § 1 oraz art. 239e O.p. stwierdził, że postanowienie o nadaniu decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności ma rację bytu tak długo, jak decyzja, do której się odnosi nie utraci przymiotu nieostatecznej. Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji organu podatkowego pierwszej instancji ma charakter czasowy i jest ściśle związane z funkcjonowaniem w obrocie prawnym decyzji nieostatecznej, odnosi bowiem swój skutek wyłącznie do czasu rozpoznania, przez organ drugiej instancji, odwołania i zakończenia postępowania wydaniem decyzji ostatecznej. Z tą bowiem chwilą ustają skutki prawne, jakie wiązały się z wydaniem postanowienia. Dopuszczalność wykonania obowiązku podatkowego w trybie egzekucji administracyjnej wynika już nie z nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, lecz z tego, że decyzja organu odwoławczego, jako ostateczna, podlega wykonaniu z mocy prawa, bez konieczności wydawania w tym przedmiocie dodatkowego aktu.