Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (spr.), Sędziowie Asesor WSA Maciej Kurasz, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Anna Armińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi "A." sp. z o.o. z/s w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej przy Ministrze Finansów z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2001 roku oddala skargę
Pismem z dnia [...] lipca 2006 r. "A" Sp. z o.o. z siedzibą w W.- Skarżąca w rozpatrywanej sprawie zwróciła się na podstawie art. 247 § 1 pkt 2, 3 i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.; dalej powoływanej jako "Ordynacja podatkowa") o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2006 r. określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - grudzień 2001r., a to z uwagi na jej wydanie z rażącym naruszeniem prawa materialnego, tj:
- art. 19 ust. 1 i ust. 2, art. 21 ust. 1 i ust. 2, art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) - dalej powoływanej jako "ustawa o VAT z 1993r.",
- § 50 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245, z późn. zm.; dalej powoływanego jako "rozporządzenie z 22 grudnia 1999 r.");
- art. 175 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) powoływanej dalej jako "ustawa o VAT z 2004r.",
- art. 199a Ordynacji podatkowej.
W uzasadnieniu wniosku Skarżąca wyjaśniła, że w powołanej wyżej decyzji zakwestionowano odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez "G." - J.B., "C. - A.D., "A. - P.S., M.W., "G." Agencja Reklamowa G.G., które to faktury, w ocenie organu podatkowego stwierdzały czynności, które nie zostały dokonane. Tymczasem zdaniem Skarżącej konkluzja taka przeczy - wymienionym przez nią szczegółowo - faktom. Podniosła m.in., że zobowiązania wynikające ze spornych faktur zostały przez nią uregulowane w pełnej wysokości, zaś czynności zlecone wskazanym wyżej podmiotom wykonane. Bez wpływu na prawo do odliczenia pozostaje natomiast fakt, iż czynności opisanych na fakturach ich wystawcy nie wykonali osobiście.
Odnosząc się do zakwestionowanego przez organ podatkowy odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez "R." - M. C. i "W." - E.S. Skarżąca podniosła, iż w przypadku wątpliwości co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego łączącego ją z tymi podmiotami organ podatkowy obowiązany był wystąpić do sądu powszechnego o ustalenie istnienia lub nieistnienia tego stosunku prawnego na podstawie art. 199a § 3 Ordynacji podatkowej, czego w niniejszej sprawie nie uczyniono.
Skarżąca odniosła się również do zakwestionowanego przez organ podatkowy odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez PPUH "R." A.C, który to podmiot nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R i nie był zdaniem organów kontrolnych uprawniony do wystawiania faktur. Podkreśliła mianowicie, że nie może ją obciążać fakt, iż organ podatkowy - mimo składanych przez A.C. - deklaracji VAT-7 nie zauważył i nie nakłonił jej do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego.