Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Finansów w przedmiocie skargi na czynności zabezpieczające
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Asesor WSA Maciej Kurasz, Protokolant Urszula Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi K. K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...]stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynności zabezpieczające 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone postanowienia nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz K. K. kwotę 340 zł (słownie trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Inne orzeczenia o symbolu:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Egzekucyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2008 r. Minister Finansów po rozpatrzeniu zażalenia K. K., utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] listopada 2007r., oddalające skargę na czynności zabezpieczające.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że:

- Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. wszczął postępowanie zabezpieczające na podstawie własnych zarządzeń zabezpieczenia z dnia [...] lipca 2007 r., obejmujących zobowiązania K. K. w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 i 2003 roku;

- Zobowiązany pismem z dnia 15 sierpnia 2007r. wystąpił ze skargą egzekucyjną na czynność zabezpieczającą, przeprowadzoną w dniu [...] lipca 2007 r., a polegającą na zajęciu zabezpieczającym ruchomości, które zostały wyszczególnione w protokole zajęcia, sporządzonym przez poborcę skarbowego;

- Dyrektor Izby Skarbowej w B. postanowieniem z dnia [...] listopada 2007 r., skargę oddalił, uznając podniesione w niej zarzuty za bezzasadne;

- Zobowiązany w zażaleniu z dnia 7 grudnia 2007 r. postawił zarzut, iż wszczęcie postępowania zabezpieczającego było bezprzedmiotowe, ponieważ złożył on wniosek o przyjęcie zabezpieczenia w postaci depozytu w gotówce w trybie art. 33d pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) - dalej "Ordynacja". Podniósł także, iż zajęcie zabezpieczające przekształciło się w zajęcie egzekucyjne, zaś organ egzekucyjny wydał postanowienie o przedłużeniu terminu do wszczęcia postępowania egzekucyjnego. W jego ocenie, organ egzekucyjny powinien był odstąpić od wszczynania postępowania egzekucyjnego, bądź dokonać jego zawieszenia do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia w przedmiocie przyjęcia depozytu w gotówce. Organ egzekucyjny nie wydał natomiast postanowienia w sprawie wstrzymania wykonania decyzji oraz postanowienia w przedmiocie przyjęcia zabezpieczenia oraz nie wskazał numeru rachunku, na który ma uiścić równowartość zobowiązania podatkowego. Stwierdził również, iż brak było podstaw do wszczynania postępowania zabezpieczającego, gdyż nie uchylał się od wykonywania ciążących na nim obowiązków. Nadto zarzucił naruszenie art. 97 § 1 i 2, art. 98 oraz art. 99 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) - dalej "upea", z uwagi na niemożność zajęcia ruchomości, które nie znajdują się we władaniu zobowiązanego. Ponadto stwierdził, że organ egzekucyjny powinien zapewnić minimalny poziom egzystencji podatnika jak też prowadzenie w ograniczonym zakresie działalności gospodarczej w ramach realizacji zasady poszanowania minimum egzystencji zobowiązanego.

Minister Finansów utrzymując w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. wyjaśnił, iż skarga z art. 54 § 1 upea w związku z art. 166b upea przysługuje wówczas gdy stronie nie przysługują inne środki zaskarżenia, a skarga dotyczy samych czynności zabezpieczających. W związku z tym wyjaśnił, że podnoszona przez Zobowiązanego kwestia wszczęcia postępowania zabezpieczającego oraz postępowania egzekucyjnego nie mogła być badana w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 54 upea. Wyjaśnił, że zarzuty o braku podstawy do podjęcia czynności zabezpieczających oraz bezzasadność wszczęcia postępowania zabezpieczającego mogły być podnoszone w postępowaniu wszczętym zarzutami wniesionymi w trybie art. 33 upea, a w postępowaniu wszczętym skargą na czynność zabezpieczającą badaniu i ocenie podlegają wyłącznie okoliczności odnoszące się do czynności dokonanej przez organ egzekucyjny. W przedmiotowej sprawie organ egzekucyjny zastosował środek zabezpieczenia wymieniony w art. 164 § 4 upea, polegający na zajęciu ruchomości. Minister Finansów, powołując się na przepisy z art. 164 § 4 upea, art. 97-103 upea, art. 97 § 2 upea oraz art. 98 § 1 i § 2 upea wyjaśnił, że zajęcie jest dokonane z chwilą podpisania protokołu zajęcia przez poborcę skarbowego. W przedmiotowej sprawie protokół zabezpieczenia, został sporządzony w dniu 12 lipca 2007 r. i w tej dacie podpisany przez poborcę skarbowego. W związku z tym, czynność zabezpieczająca wywołała skutek prawny w postaci zajęcia zabezpieczającego. Wyjaśnił, że czynności tych dokonano na terenie stacji paliw należącej do zobowiązanego z uwagi na niemożność ich dokonania u zobowiązanego, natomiast informacje o składnikach majątkowych organ egzekucyjny uzyskał z Urzędu Kontroli Skarbowej, który dysponował książkami środków trwałych oraz kartami pojazdów należących do K. K. Minister Finansów wyjaśnił, że zgodnie z powołanymi przepisami, skuteczność tego zajęcia nie została uzależniona od obecności zobowiązanego przy dokonywaniu tej czynności. W sytuacji nieobecności zobowiązanego odpis protokołu zabezpieczenia doręczany jest mu na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) dalej jako "kpa", w związku z czym zarzut dotyczący braku podpisów świadków nie zasługuje na uwzględnienie. Organ za nieuzasadnione uznał również zarzuty dotyczące samego protokołu zajęcia, czyli niewyraźnego charakteru pisma oraz braku opisu zajętych ruchomości. Wyjaśnił, że organ pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia prawidłowo wskazał, że protokół zajęcia spełnia wymogi określone przepisami art. 67 § 4 upea i art. 99 § 1 upea, bowiem w protokole tym wyszczególnionych zostało 16 zajętych ruchomości, w tym 9 środków transportu oznaczonych poprzez wskazanie nazwy pojazdu oraz numeru identyfikacyjnego, co jego zdaniem, było wystarczające do identyfikacji zajętych środków transportu. Odnosząc się do podnoszonej przez Zobowiązanego okoliczności braku znaku ujawniającego na zewnątrz faktu zajęcia stwierdził, iż nie stanowi to podstawy do uznania skargi na czynność zabezpieczającą za zasadną. Niespełnienie bowiem tego wymogu nie czyni zajęcia zabezpieczającego bezskutecznym. Wyjaśnił, iż zajęcia części ruchomości dokonano na podstawie ewidencji środków trwałych, zatem w dniu zajęcia nie było możliwe umieszczenie na tych ruchomościach znaku ujawniającego na zewnątrz ich zajęcie. Czynność ta powinna być dokonana przez organ egzekucyjny w momencie ustalenia miejsca przechowywania tych ruchomości. Wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie organ egzekucyjny dopełnił czynności określonych w art. 98 § 4 upea, zgodnie z którym, w przypadku zajęcia środka transportu podlegającego rejestracji na podstawie odrębnych przepisów, organ egzekucyjny niezwłocznie zawiadamia właściwy organ prowadzący rejestrację o dokonanym zajęciu. Ponadto stwierdził, iż nie zasługuje na uwzględnienie również zarzut dowolności w ustaleniu wartości szacunkowej zajętych ruchomości. Przedmiotem zajęcia były bowiem urządzenia i środki transportu, które mogą być oszacowane wyłącznie przez biegłego skarbowego, zgodnie z art. 99 § 3 upea, zdanie drugie i trzecie ustawy. Odnosząc się z kolei do argumentu co do adnotacji poborcy skarbowego o pozostawieniu ruchomości pod dozorem Zobowiązanego, Minister Finansów wskazał, iż nie było możliwe pozostawienie zajętych ruchomości pod jego dozorem ponieważ Zobowiązany nie był obecny podczas dokonywania przez organ egzekucyjny czynności zabezpieczającej. Poborca skarbowy postanowił, że dozór sprawowany będzie przez K. K., o czym go powiadomił poprzez doręczenie mu odpisu protokołu. Odnosząc się natomiast do zarzutu, iż organ egzekucyjny powinien zapewnić minimalny poziom egzystencji podatnika lub prowadzenie w ograniczonym zakresie działalności gospodarczej w ramach realizacji zasady poszanowania minimum egzystencji Zobowiązanego, Minister Finansów wyjaśnił, iż w art. 8 upea wyszczególnione zostały składniki majątkowe podlegające wyłączeniu spod egzekucji z mocy ustawy. Zgodnie z § 1 pkt 4 upea, egzekucji administracyjnej nie podlegają narzędzia i przedmioty niezbędne do pracy zarobkowej wykonywanej osobiście przez zobowiązanego, z wyłączeniem środka transportu, oraz surowce niezbędne do tej pracy w okresie 7 dni. Zajęte przez organ egzekucyjny środki transportu nie korzystają więc z wyłączenia spod egzekucji z mocy ustawy.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Egzekucyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów