Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za grudzień 2014 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Artur Kuś, sędzia WSA Radosław Teresiak, Protokolant specjalista Alicja Bogusz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi Centralnego [...] J. D. A. D. s.c. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za grudzień 2014 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz Centralnego [...] J. D. A. D. s.c. kwotę 1097 zł (słownie: jeden tysiąc dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/10

Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, decyzją z [...] października 2015 r., określił Skarżącej - C. s.c. - wysokość zobowiązań z tytułu wpłat na PFRON za grudzień 2014 r. w związku z niezgodnym z ustawą wykorzystaniem środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na rachunek bankowy tego funduszu w wysokości 4 493 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że Urząd Kontroli Skarbowej w L. przeprowadził u Skarżącej kontrolę w zakresie prawidłowości gospodarowania środkami publicznymi w zakresie tworzenia i wykorzystania zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w 2011 r. W ocenie organu pierwszej instancji przeprowadzona kontrola wskazywała na nieprawidłowości w przekazywaniu środków na rachunek ZFRON. Obligowało to Stronę do złożenia deklaracji DEK-II-A za grudzień 2014 i dokonania wpłaty na PFRON. Obu tych obowiązków Strona nie dopełniła. Organ pierwszej instancji, pismem z 3 kwietnia 2015 r., wezwał Stronę do złożenia deklaracji za grudzień 2014 r., dokonania wpłaty na rachunek PFRON i dokonania zwrotu na ZFRON środków nieprawidłowo wydatkowanych lub nieprzekazanych. Następnie, postanowieniem z [...] czerwca 2015 r., wszczęto postępowanie w celu określenia wysokości zobowiązania Spółki za grudzień 2014 r. w związku z niezgodnym z ustawą wykorzystaniem środków ZFRON za ten okres. Postępowanie to zakończyło się wydaniem decyzji z 28 października 2015 r.

Od ww. decyzji Skarżąca wniosła odwołanie, zarzucając jej naruszenie:

1. art. 122 i art. 191 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z poźn. zm.) - dalej "O.p." - poprzez wybiórczą, jednostronną i wewnętrznie sprzeczną oceną zgromadzonego materiału dowodowego, polegającą na bezpodstawnym przyjęciu, że środki uzyskane ze zwolnień, o których mowa w art. 31 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2046, z poźn. zm.) - dalej "ustawa o rehabilitacji" - oraz środki tworzące ZFRON nie były wydatkowane zgodnie z ich przeznaczeniem;

2. art. 210 § 1 pkt 6, § 4 O.p. poprzez pobieżne odniesienie się do zebranego materiału dowodowego, niewykazanie, które konkretnie dowody zostały uznane za wiarygodne, a które za niewiarygodne i niewykazanie przyczyn zajęcia takiego stanowiska, co uniemożliwia merytoryczną kontrolę rozstrzygnięcia;

3. art. 210 § 1 pkt 5 i pkt 6 O.p. poprzez oznaczenie okresu zobowiązania jako grudzień 2014, podczas gdy z treści uzasadnienia decyzji wynika, że dotyczy 2011 roku;

4. art. 123 § 1 i art. 200 § 1 O.p. polegające na naruszeniu prawa strony do wzięcia czynnego udziału w postępowaniu poprzez sprzeczne ze stanem faktycznym stwierdzenie, iż Strona nie ustosunkowała się do zebranego w sprawie materiału dowodowego, podczas gdy Strona pismem z 11 października 2015 r. złożyła wyjaśnienia oraz wnioski dowodowe, do których organ się nie ustosunkował;

5. art. 216 § 1 O.p. poprzez zaniechanie wydania postanowienia co do zgłoszonych wniosków dowodowych, w sytuacji gdy organ jest zobligowany do rozstrzygnięcia tej kwestii w formie postanowienia.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej