Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha, Sędziowie sędzia del. SO Agnieszka Baran, sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 listopada 2020 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/9

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W., decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r., po rozpatrzeniu odwołania W. Ś. ("Skarżący", "Podatnik" lub "Strona") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] sierpnia 2018 r., określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. w kwocie 55 348 zł, utrzymał w mocy decyzję Organu I instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji Dyrektora wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wszczął wobec Skarżącego kontrolę podatkową w zakresie rzetelności i prawidłowości rozliczeń w podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2010 r. do grudnia 2013 r. oraz rzetelności i prawidłowości rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2010 - 2013. W związku ze stwierdzonymi w trakcie kontroli podatkowej nieprawidłowościami, decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r., określił Stronie wysokość zobowiązania podatkowego w kwocie 55 348 zł. Od powyższej decyzji Skarżący złożył odwołanie. Wskutek rozpatrzenia odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w W., decyzją z dnia [...] września 2016 r., utrzymał w mocy decyzję Organu I instancji. Rozstrzygnięcie Dyrektora zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 5 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3387/16, uchylił decyzję Dyrektora z dnia [...] września 2016 r.

Wskutek ponownego rozpatrzenia odwołania, a także mając na względzie uwagi poczynione w ww. wyroku WSA, decyzją z dnia [...] marca 2018 r. uchylono w całości decyzję Naczelnika i przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia. Naczelnik, po ponownie przeprowadzonym postępowaniu, decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r. określił Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. w kwocie 55 348 zł. Na podstawie zebranego materiału dowodowego Organ I instancji ustalił, że w 2012 r. Strona, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą U. [...], zawyżyła koszty uzyskania przychodów poprzez ujęcie fikcyjnych faktur wystawionych przez P. Sp. z o.o. na łączną kwotę 137 000 zł (faktury z dnia [...] października 2012 r. nr [...], z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...], z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...]). Jak stwierdził Organ I instancji, faktury te nie odzwierciedlały faktycznie dokonanych czynności, co skutkowało brakiem podstaw do zaliczenia udokumentowanych w nich wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Na podstawie powyższych ustaleń Naczelnik uznał, że prowadzona w 2012 r. przez Stronę podatkowa księga przychodów i rozchodów jest nierzetelna i nie uznaje się jej za dowód w części stwierdzonych nieprawidłowości.

W odwołaniu Skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji Organu I instancji i umorzenie postępowania w sprawie.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W., powołaną na wstępie, zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r., utrzymał w mocy decyzję Organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji Organ odwoławczy powołał się na art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej i stwierdził, że niniejszej sprawie Organ I instancji podjął czynności, w wyniku których doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Postanowieniem z dnia [...] września 2016 r. nr [...] Urząd Skarbowy w S. wszczął w stosunku do Skarżącego dochodzenie m.in. w sprawie o podejrzenie popełnienia czynu o znamionach przestępstwa skarbowego określonego w art. 56 § 2 w zw. z art. 61 § 1 w zw. z art. 61 § 1 w zw. z art. 62 § 2 Kodeksu karnego skarbowego, tj. o to, że w zeznaniach podatkowych PIT-36L Skarżący wykazał dane nieprawdziwe. Naczelnik zawiadomił Stronę o zawieszeniu, z dniem 5 września 2016 r., biegu terminu przedawnienia, a zawiadomienie zostało doręczone Stronie 9 września 2016 r. Postanowieniem z dnia [...] listopada 2016 r. Urząd Skarbowy w S. zawiesił prowadzone wobec Strony dochodzenie w sprawie popełnienia przestępstw skarbowych. Następnie, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. akt I FSK 491/19, uchylającym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 4050/17 i oddalającym skargę kasacyjną Skarżącego w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od grudnia 2010 r. do grudnia 2013 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w S., postanowieniem z dnia [...] października 2019 r., podjął zawieszone dochodzenie. Dyrektor uznał, że skoro dochodzenie nie zostało zakończone, to brak jest przeszkód do procedowania w sprawie.

Strona 1/9