Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, sędzia WSA Katarzyna Owsiak, Protokolant referent stażysta Łukasz Kłosiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, II, III, IV kwartał 2014 r. oddala skargę
1. Decyzją z [...] grudnia 2016 r., po rozpatrzeniu odwołania C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. (dalej: "skarżąca" lub "Spółka"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy", "DIS" lub "Dyrektor IS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (dalej: "Naczelnik US", "organ I instancji" lub "NUS") z [...] czerwca 2016 r. Przedmiotem decyzji było określenie Spółce zobowiązania w podatku od towarów i usług (VAT) za wszystkie kwartały 2014 r. Jako podstawę prawną decyzji Dyrektor IS powołał między innymi przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT"), a także art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2015 r., poz. 201 ze zm.; dalej: "Op").
2. Stan faktyczny i przebieg postępowania podatkowego.
2.1. Naczelnik US ustalił, że Spółka jako zarejestrowany podatnik VAT prowadziła działalność gospodarczą, której faktycznym przedmiotem w 2014 r. była reklama oraz pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Złożyła deklarację VAT-7K za III kwartał 2014 r., w której wykazała podatek należny i naliczony w kwotach odmiennych od wynikających z ewidencji VAT. Nie złożyła zaś deklaracji za pozostałe kwartały 2014 r. (I, II i IV). Dodatkowo, w rejestrach VAT nabyć za I, II i III kwartał 2014 r. bezpodstawnie zaewidencjonowała faktury VAT wystawione przez C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. (zob. s. 5 i 6 decyzji NUS), które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych (świadczenia usług marketingowych, reklamy oraz prowizji od sprzedaży). Określając wartość podatku należnego Naczelnik US uwzględnił zaś dane ujawnione przez Spółkę w księgach podatkowych. Decyzją wymiarową z [...] czerwca 2016 r. Naczelnik US określił zatem skarżącej zobowiązania w podatku od towarów i usług za wszystkie kwartały 2014 r.
2.2. W odwołaniu od tej decyzji skarżąca wystąpiła o jej uchylenie i umorzenie postępowania. Postawiła przy tym zarzuty związane z naruszeniem przepisów art. 21
§ 3, art. 51 § 1, art. 53 § 1 i § 3 - 4, art. 53a, art. 121 § 1, art. 122, art. 173 § 1, art. 187 § 1, art. 191, art. 193 § 4, art. 199 oraz art. 281 § 1 Op, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) ustawy o VAT, a także art. 22 ust. 1, art. 77 ust. 6, art. 79 ust. 2 pkt 2, art. 82 i art. 83 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.; dalej: "usdg"). Zdaniem Spółki wszczęcie i prowadzenie wobec niej kontroli skarbowej (podatkowej) było na tyle wadliwe w związku z naruszeniem wskazanych wyżej przepisów, że brak było podstaw do odmówienia jej prawa do odliczenia podatku naliczonego ujawnionego w treści zakwestionowanych faktur VAT wystawionych dla niej przez C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. Wpływu na wynik sprawy nie wywierał przy tym fakt, że jej kontrahent nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Skarżąca powołała się na pogląd prawny wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1095/14, który stanowił w istocie podstawę jej zarzutów postawionych w odwołaniu.