Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. i 2011 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz, sędzia WSA Dariusz Zalewski, Protokolant referent stażysta Grażyna Wojda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 r. sprawy ze skargi M. R. na decyzję Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. i 2011 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego na rzecz M. R. kwotę 711 zł (słownie: siedemset jedenaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

M. R. (zwany dalej "Skarżącym") w dniu 2 kwietnia 2015 r. złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego w wysokości [...] zł z tytułu pobranych zaliczek od otrzymanego w latach 2010 i 2011 świadczenia mieszkaniowego. Do wniosku dołączono korektę zeznania podatkowego za lata 2010 i 2011.

We wniosku wskazano, że w latach 2010 i 2011 Skarżący, będący czynnym żołnierzem Wojska Polskiego, otrzymywał świadczenie mieszkaniowe z budżetu państwa wypłacane przez Wojskową Agencję Mieszkaniową. W związku z tym Skarżący w rocznym zeznaniu PIT-37 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok 2010 wykazał przychód z innych źródeł w wysokości [...] zł i zaliczkę z innych źródeł w kwocie [...] zł, zaś w zeznaniu za 2011 r. wykazał przychód z innych źródeł w kwocie [...] zł i zaliczkę z innych źródeł w kwocie [...] zł. W ocenie Skarżącego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, zwanej dalej "u.p.d.o.f." lub "ustawą"), pobrane przez niego świadczenie mieszkaniowe, wypłacane stosownie do art. 21 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP (Dz. U. z 2016 r. poz. 207 ze zm.), jest zwolnione od podatku dochodowego, zaś zaliczki pobrane z tego tytułu stanowią nadpłatę tego podatku. Jak wskazał Skarżący, przesłanki z art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy warunkujące zwolnienie zostały spełnione, bowiem świadczenie zostało wypłacone przez Wojskową Agencję Mieszkaniową, która w latach 2010 i 2011 była agencją rządową, a środki na ten cel pochodziły z dotacji budżetowej.

Na poparcie swojego stanowiska Skarżący powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych, zgodnie z którym w podobnych sprawach stwierdzono, że świadczenie mieszkaniowe otrzymane przez żołnierza we wskazanym okresie korzystało ze zwolnienia podatkowego. Zdaniem Skarżącego także rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 399), w którym od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. zaniechano poboru podatku dochodowego od przedmiotowego świadczenia mieszkaniowego, potwierdza, iż ratio legis jest, by świadczenia mieszkaniowe podlegały zwolnieniu od tego podatku.

Zwrócono również uwagę, że umieszczony w art. 21 ust. 1 pkt 49 i art. 52 c ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. katalog świadczeń wypłacanych na podstawie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, nie jest katalogiem zamkniętym i inne niewymienione w nim świadczenia, w tym przedmiotowe świadczenie mieszkaniowe, korzystają z innej podstawy zwolnienia, tj. art. 21 ust. 1 ust. 1 pkt 47c ustawy, co znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku NSA z dnia 15 stycznia 2014 r., II FSK 2625/13, II FSK 2626/13 i z dnia 7 października 2014 r., II FSK 184/14.

Strona 1/4