Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia del. SO Agnieszka Baran, sędzia WSA Beata Sobocha, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 października 2020 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Naczelnika [...]Urzędu Celno-Skarbowego w W. z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Naczelnika [...]Urzędu Celno-Skarbowego w W. na rzecz J. K. kwotę 14 111 zł (słownie: czternaście tysięcy sto jedenaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z [...] stycznia 2020 r. Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w W., po rozpatrzeniu odwołania J.K. ("Skarżący", "Podatnik" lub "Strona") od decyzji tego Organu z [...] października 2019 r., ustalającej Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych 329 302, utrzymał w mocy swoją decyzję.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że działając na podstawie upoważnienia z dnia [...] marca 2019 r. u Skarżącego przeprowadzono kontrolę celno - skarbową w zakresie niezgłoszonych do opodatkowania czynności majątkowych i cywilnoprawnych za 2014 rok. Następnie, po wydaniu wyniku kontroli, postanowieniem Naczelnika z dnia [...] sierpnia 2019 r. kontrolę celno-skarbową przekształcono w postępowanie podatkowe, które zostało zakończone ww. decyzją z dnia [...] października 2019 r. Naczelnik wskazał, że w 2014 r. Strona zawarła z W.W. cztery umowy zlecenia na zakup nieruchomości, a środki na ten cel zostały przekazane na rachunek Skarżącego i jego żony, K.K. Wartość tych środków wyniosła 1 804 560 zł (przelew z dnia 3 czerwca 2014 r. w kwocie 895 000 zł oraz z dnia 10 listopada 2014 r. w kwocie 909 560 zł). Organ uznał, że kwota 158 050, 72 zł stanowiła realizację umowy zlecenia, a pozostała część została wykorzystana na potrzeby osobiste Podatnika (energia, telewizja, podatki, spłata kart płatniczych, wypłaty gotówkowe, zakup udziałów w spółce prawa handlowego, itp.). Naczelnik przyjął, że kwota 1 646 509, 28 zł (1 804 560 zł minus 158 050, 72 zł) wpłacona przez W.W. była depozytem nieprawidłowym, dlatego ustalił zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 329 302 zł.
W odwołaniu Skarżący wniósł o uchylenie decyzji, zarzucając naruszenie art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej ("Op"), poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego, niepełne zebranie materiału dowodowego oraz dowolną, błędną jego ocenę, oraz poprzez przyjęcie profiskalnego sposobu interpretacji zgromadzonego materiału dowodowego, a także art. 1 ust. 1 lit. "j" ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.) w brzemieniu obowiązującym w 2014 r. (dalej też "ustawa" lub "upcc"), poprzez brak podstaw do jego stosowania w sprawie. Skarżący zarzucił także zastosowanie interpretacji rozszerzających przepisy, sprzeczność ustaleń Organu podatkowego z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, a nadto brak podstaw do zastosowania w sprawie art. 191a § 1 Ordynacji podatkowej.
W toku postępowania odwoławczego Skarżący złożył wnioski o przeprowadzenie dowodu z dokumentu bankowego, wystawionego w dniu [...] grudnia 2019 r., celem wykazania faktu, że rozliczenia umów powierniczych pomiędzy W.W., a Skarżącym i K.K., nastąpiło w dniu 3 lipca 2018 r. W tym bowiem dniu dokonano zwrotu całości nakładów na rachunek bankowy W.W. (wpłat dokonanych na rachunek Skarżącego i jego żony i na rachunek D. S.A.), poczynionych na poczet umów powierniczych, poprzez przelanie kwoty 3 990 000 zł. Zawnioskował nadto o przesłuchanie W.W. na okoliczność, czy zawarte umowy zlecenia były umowami powierniczymi, oraz jakie były uzgodnione prawa i obowiązki stron, w jakich okolicznościach, w jakiej dacie i w jakim celu zostały zawarte przedmiotowe umowy powiernicze, oraz następnie aneksy do nich, jak przebiegała realizacja zleceń przez Skarżącego, jak dokonywane były ustalenia w zakresie ich realizacji, i jaka była ich treść, w jakim celu zostały przelane przez W.K. na rachunek Skarżącego środki w łączonej kwocie 1 804 560 zł (przelew z dnia 3 czerwca 2014 r. oraz 10 listopada 2014 r.), czy umowy zlecenia (powiernicze) zostały pomiędzy stronami rozliczone, a jeśli tak, to w jaki sposób oraz kiedy, czy środki zostały przekazane Skarżącemu z prawem do swobodnego dysponowania nimi na jego własne potrzeby, czy też wyłącznie w celu zrealizowania zleconych transakcji. Na podobne okoliczności zawnioskowano o ponowne przesłuchanie Skarżącego.