Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Owsiak, Sędziowie sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz (sprawozdawca), asesor WSA Konrad Aromiński, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 15 kwietnia 2021 r. sprawy ze skargi D. sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu blokady rachunku bankowego oddala skargę
Postanowieniem z [...] stycznia 2021 r., nr [...] Szef Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: Szef KAS lub organ) utrzymał w mocy postanowienie Szefa KAS z [...] stycznia 2019 r., nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu blokady rachunków bankowych D. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: spółka, strona, skarżąca) o numerach: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], na czas oznaczony nie dłuższy niż trzy miesiące, tj. do 11 kwietnia 2019 r., do kwoty 89.040.991,00 zł.
Organ ustalił w sprawie, co następuje:
Szef KAS, żądaniami z [...] stycznia 2019 r., wydanymi w trybie art. 119zv § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm., dalej: Ordynacja podatkowa), dokonał blokady na okres 72 godzin ww. rachunków bankowych prowadzonych na rzecz strony. Z posiadanych przez organ informacji wynikało, że spółka może wykorzystywać działalność banków do celów mających związek z wyłudzeniami skarbowymi lub do czynności zmierzających do wyłudzenia skarbowego, a blokada była konieczna, aby temu przeciwdziałać. W wyniku analizy ryzyka przeprowadzonej przez Szefa KAS ustalono bowiem, że istnieje uzasadnione podejrzenie, że spółka mogła ująć w swoich rozliczeniach podatkowych za okres od stycznia do listopada 2018 r. faktury VAT, wystawione przez A. sp. z o.o., niedokumentujące rzeczywistych transakcji gospodarczych.
Następnie Szef KAS postanowieniem z [...] stycznia 2019 r. przedłużył termin blokady przedmiotowych rachunków bankowych spółki, na czas oznaczony nie dłuższy niż trzy miesiące, tj. do 11 kwietnia 2019 r., do kwoty 89.040.991,00 zł, z uwagi na uzasadnioną obawę, że spółka nie wykona istniejącego zobowiązania w podatku VAT przekraczającego równowartość 10.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok, w którym wydano niniejsze postanowienie.
W zażaleniu na powyższe postanowienie, skarżąca zarzuciła organowi naruszenie:
I. przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 121 § 1 w związku z art. 119zzb § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (obecnie t.j. Dz.U.2020.1325 z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa), w związku z art. 2 i w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm., dalej: Konstytucja RP), poprzez przedłużenie terminu blokady rachunków bankowych strony, w sposób, który nie budzi zaufania do organów podatkowych, narusza istotę wolności przedsiębiorcy do dysponowania rachunkiem bankowym oraz stanowi ograniczenie, które nie jest konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, albo wolności i praw innych osób,
2) art. 122 w związku z art. 119zzb § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego,
3) art. 187 § 1 w związku z art. 119zzb § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez jego niezastosowanie i zablokowanie rachunku bankowego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, które uzasadniałoby zastosowanie przepisu art. 119zw § 1 Ordynacji podatkowej,