Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędziowie Asesor WSA Aneta Trochim-Tuchorska (spr.), Asesor WSA Dariusz Turek, Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lipca 2007 r. sprawy ze skargi E. SA w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za listopad 2004 r. oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w W., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 248 § 1, § 2 pkt 2 i § 3 oraz art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania Spółki Akcyjnej E. - Skarżącej w niniejszej sprawie, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] r., nr [...] w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za listopad 2004 r.
Decyzja została oparta na następująco ustalonym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Skarżąca w listopadzie 2004 r. do sprzedaży pakietu [...] wydań specjalnych miesięcznika [...]. dołączyła kosmetyki na wartość netto ... zł + podatek VAT w wysokości ... zł.
Wnioskiem z dnia 15 lutego 2005 r. Skarżąca zwróciła się o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od towarów i usług za listopad 2004 r. w kwocie ... zł, w związku z wykazaniem nienależnego zobowiązania podatkowego w odniesieniu do nieodpłatnego przekazania kosmetyków.
Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. decyzją z dnia [...] r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za listopad 2004 r. Organ powołując się na treść art. 5 i art. 7 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - powoływanej dalej jako "u.p.t.u.") stwierdził, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wszelkie przekazanie bez wynagrodzenia przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa - także w formie prezentów (darowizn) przekraczających małą wartość oraz niemających statusu próbek - na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Wskazał, że z uwagi na przekroczenie przez Skarżącą limitu, o którym mowa w art. 7 ust. 4 u.p.t.u. oraz nieodpłatny charakter przekazania, jak również prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów przedmiotowych kosmetyków, następnie dołączonych do wydań specjalnych czasopisma [...]. - doszło do przekazania, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Powyższa decyzja została utrzymana w mocy ostateczną decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] r., nr [...] Podstawę prawną decyzji stanowił przepis art. 5 i art. 7 u.p.t.u. oraz art. 72, art. 74 i art. 75 Ordynacji podatkowej.
Wnioskiem z dnia 8 maja 2006 r. Skarżąca wystąpiła w trybie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] r., z uwagi na rażące naruszenie art. 2 i art. 217 Konstytucji RP oraz art. 72 § 1 pkt 1, art. 75 § 2 pkt 1 lit. b, art. 120, art. 121 i art. 210 Ordynacji podatkowej, a także art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u.
Zdaniem Skarżącej Dyrektor Izby Skarbowej stwierdzając, że czynność polegająca na nieodpłatnym dołączeniu kosmetyków do sprzedawanych czasopism, która jako działanie podjęte w celu wspierania sprzedaży podatnika, związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT dokonał wykładni contra legem art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. Organ posłużył się bowiem wnioskowaniem a contrario, czyli nie wywodzeniem obowiązku podatkowego wprost z przepisu, lecz tworzeniem go poprzez skomplikowany zabieg interpretacyjny... Rozumowanie a contrario doprowadziło do wywiedzenia rzekomej zasady opodatkowania nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie wprost z konkretnego przepisu, lecz poprzez niedozwolone dointerpretowanie normy prawnej z art. 7 ust. 3 u.p.t.u., który mówi jedynie o tym, jaka czynność nie stanowi dostawy towarów. Skutkiem takiego działania było objęcie zakresem opodatkowania czynności, która w świetle przepisów ustawy nie jest nim objęta. Taki sposób interpretowania prawa w przypadku prawa podatkowego, dla którego Konstytucja RP wyraźnie zastrzega wyłączność regulacji ustawowej, jest - zdaniem Skarżącej - niedozwolony w demokratycznym państwie prawa.