Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Baran, Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), asesor WSA Agnieszka Sułkowska, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...], 2) uchyla postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2017 r., nr [...], oraz poprzedzające je postanowienie Wójta Gminy N. z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz O. S.A. z siedzibą w W. kwotę 597 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. [dalej "Naczelnik", "NUS" albo "Organ egzekucyjny"] prowadził postępowanie egzekucyjne wobec O. S.A. ["Spółka", "Skarżąca"] na podstawie tytułów wykonawczych o nr [...], [...] z [...] grudnia 2014 r. wystawionych przez Wójta Gminy N., którymi wierzyciel objął należności z tytułu podatku od nieruchomości za okres od stycznia do grudnia 2009 r. w łącznej kwocie 11 672,00 zł należności głównej.
Celem wyegzekwowania przedmiotowych należności organ egzekucyjny na podstawie zawiadomienia z [...] grudnia 2014 r. o numerze [...] dokonał zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego w Banku H. w W. S.A.
Pismem z 29 grudnia 2014 r. Skarżąca zgłosiła zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 33 § 1 pkt 1, 2, 6 i 10 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji [t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 599, dalej "u.p.e.a."], podnosząc, że:
• egzekucja ta została podjęta w zakresie nieistniejącego obowiązku, gdyż organ nie doręczył O. S.A. decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego za 2009 r.,
• ze względu na to, że decyzji pierwszoinstancyjnej Wójta Gminy N. nie doręczono oraz nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności, obowiązek wynikający ze wskazanego w tytule wykonawczym orzeczenia z [...] grudnia 2014 r. nie był wymagalny,
• w sytuacji, w której nie doręczono ani nie nadano tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, egzekucja ustalonej w tej decyzji należności była niedopuszczalna,
• egzekucja została podjęta na podstawie tytułu wykonawczego, który nie spełnia wymagań określonych w art. 27 u.p.e.a.,
• Z uwagi na wniesione zarzuty, Spółka wniosła o umorzenie postępowania egzekucyjnego oraz o uchylenie dokonanych czynności egzekucyjnych.
Postanowieniem z [...] lutego 2015 r., nr [...], Wójt Gminy N. postanowił uznać zarzuty zobowiązanego za bezzasadne.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z [...] marca 2017 r., nr [...], postanowiło utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem nr [...] z [...] kwietnia 2017 r. organ egzekucyjny, tj. NUS, postanowił uznać zarzuty złożone na podstawie art. 33 § 1 pkt 1, 2, 6 i 10 u.p.e.a. za nieuzasadnione.
Pismem z 9 maja 2017 r. Skarżąca, złożyła zażalenie na ww. postanowienie NUS, wnosząc o jego uchylenie i uwzględnienie zarzutów podniesionych w dniu 29 grudnia 2014 r.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. [dalej też "Dyrektor", "DIAS" albo "Organ odwoławczy"] postanowieniem z [...] czerwca 2017 r. utrzymał w mocy postanowienie Organu egzekucyjnego.
W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy stwierdził, że NUS słusznie postanowił uznać zarzuty Spółki zgłoszone na podstawie art. 33 § 1 i 2 u.p.e.a. dotyczące nieistnienia obowiązku oraz braku wymagalności obowiązku za nieuzasadnione. Organ egzekucyjny nie był uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia istnienia podstaw do uwzględnienia zarzutu i do obalenia w ten sposób stanowiska wierzyciela.