Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Kamińska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o. o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2004 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę
Decyzją z [...] lutego 2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W., na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) - po rozpatrzeniu odwołania "B." Sp. z o. o. z siedzibą w W. - uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z [...] października 2003 r. w części określającej kwotę nadwyżki, do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe, naliczonego podatku od towarów i usług za sierpień 2000 r. nad podatkiem należnym za ten miesiąc, i w tym zakresie umorzył postępowanie podatkowe, a w pozostałej części utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy przedstawił stan faktyczny sprawy oraz wnioski płynące z jego oceny. Powołując się na ustalony przez Prokuraturę Rejonową w P. przebieg transakcji artykułami tekstylnymi, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że zarówno otrzymane przez Spółkę jak i wystawione przez nią faktury oraz ich korekty nie przedstawiają rzeczywistego przebiegu transakcji lecz dokumentują fikcyjne czynności. Faktury te określił mianem "pustych". Opisał proceder, którego efektem miał być eksport na U. artykułów tekstylnych, po uprzednim nadaniu tym działaniom pozorów legalności.
Organ odwoławczy podzielił stanowisko Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, który powołując się na art. 21 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) - po ponownym rozpoznaniu sprawy - określił wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za lipiec 2000 r. do rozliczenia w następnych miesiącach, zwiększając jej wysokość z deklarowanej przez Spółkę kwoty 22.384 zł do kwoty 23.741 ustalonej w trakcie czynności kontrolnych. Umorzył jednocześnie postępowanie dotyczące rozliczenia za sierpień 2000 r., gdyż wysokość deklarowanej przez Spółkę kwoty podatku do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy (24.124 zł) została potwierdzona przez organ I instancji.
Spółka, niezadowolona z decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W., pismem z [...] marca 2004 r. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w części, w jakiej decyzja ta utrzymuje w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z [...] października 2003 r. Skarżąca nie zgadza się bowiem z poglądem organu odwoławczego, który stwierdził, że w swoich księgach podatkowych Spółka bezzasadnie zaewidencjonowała kwoty wynikające z "pustych" faktur. W ocenie skarżącej, organy podatkowe nie udowodniły, że "przedmiotowe transakcje nie miały miejsca, a skarżąca w momencie otrzymywania i wystawiania faktur i faktur korygujących, dokonywania zapisów w ewidencjach VAT oraz sporządzania deklaracji VAT - 7 miała tego świadomość".
Drugi zarzut dotyczył udziału w postępowaniu inspektora kontroli skarbowej zarówno w ramach czynności kontrolnych zakończonych wydaniem przez niego decyzji, która została następnie uchylona przez organ odwoławczy, jak też przy ponownym rozpoznawaniu sprawy. W ocenie Spółki, doprowadziło to do wydania przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzji, która to decyzja została następnie częściowo uchylona przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. Prowadzenie postępowania w taki sposób narusza zdaniem skarżącej art. 121 § 1 i art. 130 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej w związku z art. 38 ust. 2 ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (t. j. Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572 ze zm.).