Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędziowie Sędzia WSA Alojzy Skrodzki (spr.), Asesor WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant A.A., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2007 r. sprawy ze skargi P.D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia "[...]" grudnia 2006 r. nr "[...]" w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za 2000 r. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją, Dyrektor Izby Skarbowej w W. - działając na podstawie art.233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r.Nr 8 poz.60 ze zm. - powoływanej dalej jako "Op"), art.10 ust. 1 pkt.9, art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. Nr 14 poz.176 z 2000r. ze zm. - powoływanej dalej jako "pdof") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] września 2006r. ustalającą P.D. wysokość zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2000 r. w kwocie 1.037.070 zł.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. w wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej ustalił, że wydatki poniesione przez Skarżącego w 2000 r. - w kwocie 1.382.759,91zł nie miały pokrycia w uzyskanych przychodach opodatkowanych lub zwolnionych z opodatkowania za ten rok. W związku z powyższym, decyzją z dnia [...] września 2006 r. ustalił Stronie wysokość zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2000 r. w kwocie 1.037.070zł.
Od powyższej decyzji Strona wniosła odwołanie, uzupełnione pismem z dnia 9 listopada 2006 r. W odwołaniu powołała się na:
1) naruszenie art. 20 ust.3 pdof poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i wadliwe ustalenie, że Skarżący dysponował przychodami nie znajdującymi pokrycia w ujawnionych źródłach,
2) naruszenie art.187 Op sprowadzające się do naruszenia zasady zupełności postępowania dowodowego, poprzez odmowę przeprowadzenia dowodu poprzez zasięgnięcie informacji od organów podatkowych Ukrainy o prowadzonej tam przez Stronę działalności gospodarczej oraz zanegowanie faktu prowadzenia przez Stronę przed rokiem 1999 działalności gospodarczej w kraju i za granicą przynoszącej jej wymierny dochód,
3) naruszenie art. 191 w związku z art.180 § 1 Op, co spowodowało wydanie decyzji podatkowej opartej na niepełnej ocenie materiału dowodowego.
W uzasadnieniu odwołania jak i w jego uzupełnieniu Strona szeroko uzasadniła powyższe zarzuty, powołując szereg orzeczeń sądów administracyjnych odnoszących się do postępowania dowodowego w zakresie ustalenia dochodu z nieujawnionych źródeł przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w W. po rozpoznaniu odwołania wskazał, że za bezpodstawny należało uznać zarzut naruszenia art.122 i 180 § 1 Op, gdyż podjęto wszelkie niezbędne działania w celu wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. W postępowaniu podatkowym dotyczącym nieujawnionych źródeł przychodów organ podatkowy I instancji kierował się zasadą prawdy obiektywnej zawartą w art. 122 oraz art.187 § 1 Op. W ocenie organu podjęto wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy oraz w zakresie zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Dyrektor Izby Skarbowej w W. nie podzielił stanowiska Strony, zgodnie z którym organ podatkowy zinterpretował niejasności w zebranym materiale dowodowym na niekorzyść Strony pod z góry założoną tezę, że Skarżący posiadał środki finansowe w roku 2000, nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu. Organ podatkowy podjął szereg działań mających na celu wyjaśnienie sytuacji majątkowej Skarżącego. Ocena zebranego materiału dowodowego nie była dowolna, a niejasności w zebranym materiale dowodowym nie były tłumaczone na niekorzyść Strony. Organ podatkowy I instancji dołożył należytej staranności przede wszystkim, jeśli chodzi o przeprowadzenie dowodów ze świadków. Zgłaszane wnioski dowodowe zostały przeprowadzone.